اثر بخشي آموزش مديريت استرس به شيوه ي شناختي – رفتاري بر اضطراب زنان باردار

زمينه و هدف: دوره­ي بارداري اغلب به عنوان يك تجربه­ي استرس زا مطرح مي شود. اين استرس ممكن است افزايش يابد و مجموعه اي از پاسخ هاي شناختي و رفتاري به نام اضطراب را برانگيزد. با مديريت استرس دوره­ي­ بارداري، مي­توان اضطراب اين دوره را كاهش داد و از بروز شمار بالايي از عوارض طبي و زايماني جلوگيري كرد. اين پژوهش با هدف تعيين اثر بخـشي آموزش مديريت استرس به شيوه ي شناختي - رفتاري بر اضطراب زنان باردار انجام شد. روش بررسي: روش پژوهش نيمه تجربي و طرح پژوهش از نوع طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود­. از بين كليه بانوان بارداري كه در نيمه­ي دوم سال­1391 به مراكز بهداشت و درمان شهرستان گرگان مراجعه كرده بودند و جامعه­ي آماري پژوه را­تشكيل­مي­دادند،تعداد24نفرازآنان­كه واجد شرايط­ورود­ به مطالعه بودند،­با روش نمونه گيري در دسترس گزينش شدند و به طور تصادفي به دو گروه 12 نفره با عنوان گروه آزمايش و گروه كنترل تقسيم شدند. ابزار­ گردآوري­اطلاعات­شامل پرسشنامه اضطراب حالت- صفت اسپيلبرگر بود كه پس از اجراي پيش آزمون، مداخله آموزشي بر روي گروه آزمايش اجرا گرديد. پس از اتمام برنامه آموزشي نيز از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. تجزيه و تحليل آماري از طريق كوواريانس صورت گرفت. يافته ها: تحليل داده­ها نشان داد كه زنان باردار سطح مشخصي از اضطراب (حالت و صفت) را تجربه مي كنند. آموزش مديريت استرس به شيوه ي شناختي – رفتاري به شكل معني­داري باعث كاهش اضطراب (حالت و صفت) زنان باردار مي شود. نتيجه گيري: آموزش مديريت استرس به شيوه ي شناختي - رفتاري بر كاهش اضطراب (حالت و صفت) زنان باردار اثر دارد.