حسن نيت در انعقاد قرارداد؛ با تاكيد بر كنوانسيون بيع بين المللي كالا

اصل حسن نيت به اشكال مختلف در قرارداد ايفاي نقش مي كند. شكل اين ايفا در مرحله پيش قراردادي به صورت تحديد اصل آزادي مذاكره و منشا تعهدات تبعي چون دادن اطلاعات و رازداري است. در خصوص جايگاه حسن نيت در انعقاد قرارداد، بين نظام هاي مختلف حقوقي وحدت نظري وجود ندارد. اين اختلاف در ماده 7 كنوانسيون بيع بين المللي كالا (1980) كه مبهم و قابل تفسير است ظاهر شد. اين تحقيق در نظر دارد جايگاه حسن نيت را در انعقاد قرارداد با تاكيد بر كنوانسيون بيع بين المللي كالا مطالعه كند. به طور كلي مي توان گفت رويكرد منسجمي در خصوص اعمال حسن نيت در انعقاد قرارداد در كنوانسيون وجود ندارد و از اين جهت، نظام حقوقي ايران با كنوانسيون وين هماهنگ است.