مقايسه سياستهاي هسته اي ايران در دوران اصلاحات و اصول گرايي

مباني فكري و اصول جناحي در روند سياست گذاري از اهميت ويژه اي برخوردار است . بهطوريكه ميتوان تاثير اين مباني را در سياستهاي اجرايي و در صحنه عمل مشاهده كرد . هر يك از دو جناح اصلاحطلب و اصولگرا اصول عقيدتي و فكري خود را به عنوان نهاده وارد سيستم سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران كردند و پس از تجزيه و تحليل در اين سيستم كه داراي يكسري اصول و قواعد خاص خود است، در قبال برنامه هسته اي سياست هايي را به اجرا گذاشتند. با مقايسه نهادههايي كه اين دو جناح سياسي وارد سيستم كردهاند و همچنين داده ها يي كه بهصورت سياست اجرايي از سيستم خارج شده است، ميتوان دريافت كه روش هريك از اين دو جناح در قبال برنامه هستهاي متفاوت بوده است؛ اما با توجه به ماهيت و اصول كلي سيستم سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، هدف اصلاحطلبان و اصولگرايان در دستيابي به فناوري صلحآميز هستهاي مشترك بوده است؛ بنابراين در اين مقاله هدف، بررسي و واكاوي روش ها ي متفاوت دو جناح سياسي حاكم در اجراي سياست واحد دستيابي به انرژي هستهاي بر اساس نظريه سيستم ها است