معرفي روشي جهت ارزيابي و پايش «سلامت اكوسيستم» با به كارگيري فناوري سنجش از دور

گسترش آثار منفي فعاليت هاي انساني و در نتيجه از بين رفتن بخش عمده اي از ساختار و عملكرد اكوسيستم هاي مهم در سراسر جهان، از مهمترين مباحث محيط زيستي قرن حاضر محسوب مي شود كه ضرورت ارزيابي و كنترل روند هاي مخرب مذكور را نمايان مي سازد. ارزيابي و پايش سلامت اكوسيستم به معناي بررسي مستمر عملكرد كلي سيستم شامل: نظارت بر وضعيت پايايي و پايداري ساختار و عملكرد و فرايندها و ميزان قدرت بازگشت پذيري آن پس از بروز آشفتگي و تنش است. سلامت اكوسيستم همواره با تدوين شاخص هايي كمي و بررسي تغييرات آنها در طول زمان پايش مي شود. به نظر مي رسد پتانسيل هاي موجود در فناوري سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافيايي و تلفيق آنها توانايي ايجاد داده هاي فضايي (با تواتر بالاي زماني، مكاني و طيفي و غيره) مي تواند در تدقيق و بهبود شاخص هاي به كار رفته درپايش و ارزيابي سلامت اكوسيستم مفيد باشد. بنابراين، تحقيق حاضر به بررسي و امكان سنجي ايجاد يك روش نوين جهت پايش و ارزيابي سلامت اكوسيستم با تكيه بر شاخص هاي مكانمند حاصل از فناوري سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافيايي پرداخته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از ميان شاخص هاي سنجش از دوري ارزيابي سلامت و پايداري اكوسيستم ها، نقشه پوشش گياهي با تواتر زماني مناسب و شاخص هاي گياهي مانند NDVIوLAI بيشترين نقش را در برآورد سلامت اكوسيستم ايفا مي نمايد. اين تحقيق، به كارگيري متريك هاي منظر و تنوع زيستي، همچنين تلفيق شاخص هاي غير سنجش از دوري (مانند برآورد فشار محيط زيستي در مقايسه با ظرفيت برد منطقه) با شاخص هاي عنوان شده را جهت براورد دقيق تر سلامت اكوسيستم پيشنهاد مي نمايد.