مدل سازي رابطه پراكنش پرندگان، صداي ناشي از ترافيك و ساير متغيرهاي محيطي در حاشيه جاده پارك ملي گلستان

اين پژوهش، جهت بررسي تاثير صداي ترافيك و متغيرهاي محيط زيستي بر فراواني جامعه پرندگان در شهريور ماه 1391 در طول جاده آسيايي در پارك ملي گلستان انجام شد. تعداد 76 واحد نمونه برداري با روش سيستماتيك- تصادفي در فواصل مختلف از جاده و در محدوده 250- 0 متري انتخاب شدند. شمارش پرندگان و ثبت متغيرهاي محيط زيستي در فاصله شعاعي 25 متري از هر يك از اين نقاط انجام شد. در هر يك از ايستگاه هاي نمونه برداري هم زمان با شمارش پرندگان، متغيرهايي مانند: دما، رطوبت نسبي، ميزان صداي ناشي از ترافيك، تعداد خودروها (به تفكيك خودروهاي سبك، نيمه سنگين و سنگين)، تعداد بوق ماشين ها، ارتفاع از سطح دريا، ارتفاع موانع حاشيه جاده، عرض موثر جاده، شيب منطقه، فاصله از جاده و جهت هاي جغرافيايي درون پلات هاي دايره اي و به مركزيت نقاط نمونه برداري اندازه گيري شدند. ثبت تمامي داده ها در طول يك هفته از سال كه بيشترين بار ترافيكي و آلودگي صوتي بر اين منطقه وارد مي شود، صورت گرفت. پرندگان مشاهده شده به عنوان متغير وابسته بر اساس نوع آشيانه به سه گروه پرندگان آشيان حفره اي اوليه، آشيان حفره اي ثانويه و غيرآشيان حفره اي تقسيم شدند و بر اين اساس، 3 مدل پيش بيني توسعه يافت. نتايج آناليز رگرسيون چند متغيره در حالت خطي براي اين مدل ها نشان داد كه در تمامي اين مدل ها بيشترين عامل موثر بر حضور پرندگان، ميزان صداي ناشي از ترافيك بوده است.