بررسي تئوريكي و آزمايشگاهي مقاومت جوش هاي گوشه بين مهاربندها و صفحات اتصال كه داراي ضعف اجرائي هستند

دريك بررسي ميداني از يكصد اسكلت فولادي دردست اجرا، مشاهده گرديد كه بيش از 70% آنها داراي ضعف اجرائي در اتصال جوشي مهاربندها مي باشند. از آنجائيكه درايران اغلب اسكلت هاي فولادي به صورت درجا ساخته ونصب مي گردند، لذا عدم دقت در نصب صفحات انتهائي مهاربندها باعث مي شود كه درموقع مونتاژ، پروفيل هاي مهاربند به طور كامل روي صفحات اتصال قرارنگرفته ودر محل جوش آنها فاصله ايجاد شود. متاسفانه جوشكاران براي رفع اين مشكل، اقدام به كارگذاري ميلگرد درفاصله ايجاد شده بين مهاربند و صفحه اتصال كرده و سپس روي آن را با جوش پر مي نمايند. دراين تحقيق براي تعيين ميزان تاثير اين اشكال درظرفيت باربري جوش، براي اتصال با جوش سالم و اتصال با جوش همراه ميلگرد به عنوان پركننده، به روش تئوريكي و آزمايشگاهي بررسي انجام ونتايج با هم مقايسه شده است. براي بررسي تئوريكي پس از مدل سازي اتصال جوشي و استفاده از نرم افزار ABAQUS نتايج به صورت تحليلي بدست آمده سپس با ساخت نمونه هاي مشابه آزمايشگاهي و آزمايش كشش براي تعيين مقاومت جوش ها، نتايج آزمايشگاهي نيزحاصل شده است. اين بررسي نشان مي دهد كه درهردو روش، مقاومت اتصال جوشي به همراه ميلگرد به عنوان پركننده به ميزان 30 الي 33 درصد كمتراز مقاومت اتصال جوشي سالم مي باشد. نتيجه حاصل گوياي اين مطلب است كه ضرورت انجام دقت ونظارت دست اندركاران ساخت و ساز اسكلت هاي فولادي در خصوص رعايت اصول فني اجرائي در جوشكاري، خاصه جوش مهاربندها، بايد امري مهم و جدي باشد.