راهبردهاي اخلاقي در مواجهه با فضاي سايبري: تعامل نسبيت گروي فرهنگي با نسبيت گروي اخلاقي در عصر اطلاعات

نسبيت فرهنگي يكي از استدلال هاي مشهور كساني است كه به نسبيت گروي اخلاقي معتقدند. به نظر اين عده، باورهاي متفاوت اخلاقي در ميان فرهنگ هاي مختلف نشان مي دهد كه مطلق گروي اخلاقي پشتوانه اي ندارد و بنابراين نمي توان به منشا واحد مانند عقل يا فطرت براي داوري هاي اخلاقي مشترك فكر كرد. از طرف ديگر، مطلق گروي اخلاقي معتقد است كه قواعد اخلاقي جهان شمول هستند و نقطه مقابل نسبيت گروي اخلاقي محسوب مي شود. در اين مقاله استدلال خواهيم كرد كه رويارويي اين دو نظريه قبل و بعد از پيدايش عصر اطلاعات و فضاي سايبري، مرزبندي هاي متفاوتي خواهند داشت و دستاوردهاي اخلاقي و فرهنگي قبلي دچار تزلزل خواهند شد. ما در اين نوشته توضيح مي دهيم كه بدون در نظر گرفتن عصر اطلاعات، نسبيت گروي فرهنگي ضرورتاً به نسبيت گروي اخلاقي نمي انجامد و يا به تعبير بهتر، نسبيت گروي فرهنگي با مطلق گرايي اخلاقي قابل جمع است. سپس توضيح خواهيم داد كه با لحاظ كردن شرايط ارتباطي عصر اطلاعات و فضاي سايبري، نسبيت گروي فرهنگي با نسبيت گرايي اخلاقي بيشتر قابل جمع است. به همين دليل نشان خواهيم داد كه فضاي سايبري در آفرينش ارزش ها و پديده هاي نوين فرهنگي و اخلاقي ابتكار عمل را به دست گرفته و گونه اي جديد از تعامل بين اخلاق و فرهنگ را رقم خواهد زد كه ما آن را تحت يك نظريه جديد، «نسبيت گرايي فرهنگي و اخلاقي سايبري» مي ناميم.