تاثير شوري آب بر روي برخي شاخص هاي رشد چهار نوع چمن در منطقه سيستان

امروزه از چمن ها به طور وسيعي در فضاي سبز استفاده مي شود از اين رو شناخت ميزان تحمل آنها به تنش هاي مختلف محيطي از جمله شوري، از اهميت زيادي برخوردار است. بدين منظور آزمايشي به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل جنس هاي مختلف چمن (فستوكا (Festuca rubra)، چمن هلندي (Poa pratensis)، چمن آفريقايي (Cynodon dactylon) و لوليوم (Lolium perenne)) و آب آبياري حاوي غلظت هاي مختلف كلريد سديم (صفر، 0/5، 1، 1/5 و 2 درصد معادل با قابليت هدايت الكتريكي صفر، 6.25، 12/5، 18/75، 25 دسي زيمنس بر متر) بود. نتايج نشان داد، كليه شاخص هاي رشد گياه شامل (وزن تر و خشك ساقه، ارتفاع ساقه، تعداد پنجه، طول و وزن ريشه) با افزايش شوري آب آبياري كاهش يافته و در شوري 2 درصد، گياهان كمترين رشد را داشتند. اثر سطوح شوري تا 0/5 درصد ناچيز و در بيشتر موارد اختلاف چنداني با گياهان شاهد نداشت. ولي از شوري 1 درصد به بالا، كليه شاخص ها به شدت تحت تنش شوري قرار گرفته و در مقايسه با غلظت صفر كاهش قابل توجهي داشتند. شاخص هاي رشد براي دو جنس هلندي و لوليوم در اكثر موارد معني دار نبوده و تقريبا رشد يكساني داشتند. مقايسه بين جنس هاي چمن در سطوح مختلف شوري از لحاظ شاخص هاي مورد بررسي در اين آزمايش نشان داد كه چمن آفريقايي نسبت به سه جنس ديگر در تمام سطوح مختلف شوري بيشترين مقدار شاخص هاي رشد را داشت.