بررسي موانع توسعه كارآفريني در دانشگاه پيام نور از نظر دانشجويان (مطالعه موردي: دانشگاه هاي پيام نور جنوب فارس)

پژوهش حاضر به تبيين موانع توسعه كارآفريني در دانشگاه پيام نور از نظر دانشجويان با استفاده از روش پيمايشي پرداخته است. حجم جامعه و نمونه آماري با جدول مورگان به ترتيب برابر با 275 و 160 نفر تعيين شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بوده است كه روايي محتوايي آن با بهره گيري از نظرات متخصصان، تاييد شد. پايايي ابزار پژوهش نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ برابربا 88/0 بوده است. يافته هاي پژوهش نشان دادكه از نظر دانشجويان به ترتيب موانع رفتاري، موانع محيطي و موانع ساختاري بيشترين نقش را در توسعه نيافتن كارآفريني در دانشگاه پيام نور دارند. نتايج آزمون t گروه هاي مستقل بيانگر آن است كه بين نظر دانشجويان پسر و دختر، كارشناسي و كارشناسي ارشد در هر سه دسته موانع رفتاري، ساختاري و محيطي تفاوت معناداري وجود ندارد. بين نظر دانشجويان مجرد و متاهل در نقش موانع ساختاري و محيطي در توسعه نيافتن كارآفريني در دانشگاه تفاوت معنادار وجود دارد. همچنين نتيجه آزمون تحليل واريانس(F) نيز نشان داد كه بين نظر دانشجويان رشته هاي مختلف درباره نقش هر سه دسته موانع در توسعه كارآفريني دانشگاه، تفاوت معناداري وجود دارد.