كارايي آموزش مهارتهاي مرجع نگاري به دانشجويان مطاله موردي: دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

هدف: هدف از اين بررسي شناخت كارايي سه شيوه آموزش مرجع­نگاري به دانشجويان جهت انتخاب بهترين شيوه و از اين طريق افزايش كارايي و كاهش هزينه هاي (زماني و مالي) غير ضروري است كه دانشجويان و نظام دانشگاه در اين زمينه متحمل مي­شود. روش: بر اساس اطلاعات گردآوري شده از روند كنترل مرجع طي 11 ماه در فاصله آبان ماه 1388 تا مهر ماه 1389، تعداد 207 پايان نامه در سه مقطع عمومي، تخصصي و كارشناسي ارشد به بخش پايان نامه تحويل داده شد كه مجموعا 10107 ارجاع توسط مسئول آرشيو پايان نامه (محقق) كنترل و بررسي شد. پس از ارائه فهرست منابع توسط دانشجويان نحوه آشنايي وي با مهارت مرجع نگاري پرسش شد كه پاسخها در سه گروه دستنامه آموزشي تهيه شده توسط كتابخانه مركزي، استفاده از نرم افزار مرجع­نگاري و ساير روشها دسته بندي شد. سپس منابع مختلف بررسي شد و نوع و فراواني اشكالات رايج در مرجع­نگاري با استفاده از سياهه وارسي ­محقق ساخته تعيين گرديد. يافته­ها: بر اساس يافته­هاي اين بررسي اكثر دانشجويان كمتر از 50 منبع را در نگارش پايان نامه خود بكار گرفته بودند. 156 نفر در نگارش منابع پايان نامه خود از دستنامه تهيه شده توسط كتابخانه مركزي، 16 نفر از نرم افزار­هاي مديريت مراجع استفاده كرده و 27 نفر نيز از شيوه­هاي ديگر آموزشي بهره برده بودند. ميزان خطاهاي رخ داده در هر ناحيه متنوع بود و در اكثر موارد به صفر ميل مي­­كرد. نتيجه­گيري: بررسي ارتباط بين شيوه آموزش مرجع نگاري و 20 نوع خطاي مرجع­نگاري كارايي اين نوع از نرم افزارها را تا حدود زيادي به اثبات رساند. ضمن اينكه تدوين دستنامه­اي كوتاه براي آموزش مرجع نگاري جهت جلوگيري از اتلاف وقت دانشجويان در اين روند پيشنهاد مي­شود. نكته قابل توجه در نظرداشتن خطاهاي پرتعداد در مرجع­نگاري و تدوين برنامه آموزشي، دستنامه هاي راهنما و ساير فعاليتهاي آموزشي با هدف كاهش اين خطاهاست.