تحليل ماهيت نمايندگي مجلس در نظام جمهوري اسلامي ايران

An Analysis on the Nature of Parliamentary Representation in the Islamic Republic of Iran

پس از ورود مفهوم نمايندگي مجلس به ادبيات سياسي ايران در عصر مشروطه، انديشمندان عرصه فقه و حقوق به تحليل و تبيين ماهيت اين نهاد پرداختند؛ و در اين خصوص تاكنون نظرات مختلفي ارايه داده‌اند. گروهي نمايندگي مجلس را همان وكالت شرعي و عده‌اي، آن را نيابت دانسته‌اند. برخي نيز نمايندگي را صِرف كارگزاري ولايت به‌شمار آورده‌اند. با بررسي و دقت در مباني و تحليل‌هاي نظريه‌پردازان مي‌توان دريافت، هر‌يك از اين ديدگاه‌ها داراي اشكالات متعددي است. ازاين‌رو در نظر عده‌اي نمايندگي، يك قرارداد نوتاسيس در حوزه حقوق عمومي است. در اين نوشتار پس از تقويت اين ديدگاه، ماهيت نمايندگي به‌عنوان قبول تفويض حقوقي ويژه، در قالب قراردادي جمعي، تشريح مي‌شود.

Since concept of parliamentary representation arrived into the Iranian political literature in Constitutional Era, scholars on law and Islamic jurisprudence have attempted to explain it, presenting various opinions. Some have regarded it as a religious advocacy, others have believe that it is the pure agency. a critical examination on analytical foundations offered by theorists shows that each of these two responses has its own defeciencies. Thus, According to a third view, representation of a newly- established contract in the field of public law. In the present article, having strengthened this view, nature of representation as the acceptance of a unique legal delegation, in the form of the collective contract will be outlined out.