حوادث شغلي و غيبت از كار در ميان كاركنان بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران و ايران در سال 1392

Staff occupational accidents and the resulted absence in hospitals of Tehran and Iran Universities of Medical Sciences; 2013

مقدمه: گوناگوني كار در بيمارستان، عوامل تهديد‌كننده سلامتي كاركنان را افزايش داده است. از طرفي تامين سلامت، آسايش و رفاه كاركنان شرط امكان انجام كار و فعاليت كارا و اثربخش است. پژوهش حاضر با هدف بررسي توزيع حوادث شغلي و غيبت از كار كاركنان در بيمارستان‌هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي تهران به انجام رسيد. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع مقطعي مي‌باشد. داده‌ها دربردارنده حوادث شغلي رخ داده براي كاركنان در سال 1392 مي‌باشد كه با استفاده از پرسشنامه از ميان پرسنل 26 بيمارستان دانشگاه علوم پزشكي تهران و ايران جمع‌آوري گرديد. براي يافتن رابطه بين حوادث و غيبت كاركنان از آزمون‌هاي آماري مجذور كاي و t مستقل استفاده شد. نتايج: از مجموع 385 پرسشنامه توزيع شده 368 پرسشنامه بازگشت داده شدند. به ترتيب، حادثه بريدگي با اشيا تيز و نوك‌دار (2/77 %) و سوختگي قسمتي از بدن ( 7/6 %) بيشترين و كمترين حوادث اتفاق افتاده براي كاركنان را به خود اختصاص دادند. تماس پوست با خون و ساير مايعات بدن بيشترين غيبت كاركنان (92 مورد غيبت) و حوادثي چون برخورد برانكارد با بدن، برق گرفتگي در حين انجام كار و سوختگي قسمتي از بدن، كمترين غيبت را در پي داشتند. حوادث اتفاق افتاده و غيبت از كار رابطه آماري معناداري دارند. نتيجه‌گيري: تماس پوستي با خون و ساير مايعات بيولوژيكي، اصلي‌ترين عامل خطر براي كاركنان محسوب مي‌شود و باعث ايجاد غيبت از كار مي‌گردد. براي بهبود كارايي و اثربخشي، عوامل خطر بايد بر حسب تعداد روزهاي ايجاد‌كننده غيبت مورد بررسي قرار گرفته و اقدامات اصلاحي در مورد آنها صورت پذيرد.

Introduction: Owing to the wide variety of jobs and professions in hospitals, many risk factors threaten staff’s health. However, providing health care, comfort, and welfare of hospital staff is the necessary condition for performing duties effectively and efficiently. The current study investigated the relationship between job accidents and the absence of staff from work in hospitals of Tehran and Iran universities of Medical Sciences. Methods: This was a cross-sectional study. Data were collected by questionnaires asking different staff about their job accidents through 2013 in 26 hospitals in Tehran and Iran Universities of Medical Sciences. The Chi-square and independent t tests were used to examine the relationship between job accidents and staff’s absence, respectively. Results: 368 completed questionnaires were returned out of 385 introduced ones. Body cut resulted from pointed and sharp objects with 77.2 percent and burning with 6.7 percent were the most and least prevalent accidents among staff. Skin contact with patients’ blood and other fluids were reported as the most absence-causing factor for absence over 92 days absence, and other accidents such as hitting the stretcher with bodies resulted because of the most absence (92 absences), burning and electric shock while working and burning some parts of the body resulted because of the least absences. A meaningful relationship was found between the type of accidents and the absence from work. Conclusion: Skin contact with patients’ blood and biological fluids were the main risk factors for staff to send them off their job. For improving staff efficiency and effectiveness, the job accidents should be investigated based on their absence from work and corrective considerations are respected.