انسان و ساحات وجودي او بر مدار آموزه‌هاي رشدشناخت قرآني - اوصيايي(ع)

Human Being`s Existential Degrees Based on Quranico-Regents Growth Knowledge Teachings

انسان، پديداري خودآگاه و خواهان تغيير است كه نياز به تغيير از سر انتخاب، اصل ماهيت انساني او را توضيح مي‌دهد. انديشه تغيير، خاستگاه مبناي انسان‌شناخت انديشه پيشرفت است و قابليت پيشرفت انساني، نشان‌دهنده ماهيت، وجوه، ابعاد، سطوح و ژرفاي وجودي او است. بر اساس عقل و وحي و در برآيند آنها، سنت اهل ‌بيت(ع)، گستره و ژرفاي امكاني و وقوعي انسان تفسير و تدبير مي‌شود. بدين‌سان ماهيت وجودي آدمي، همان ساحت و ژرفاي امكاني و وقوعي پيشرفت آدمي است و ابعاد رشد انسان، ابعاد وجودي او است. به مدد كاربرد منظومه‌اي از روش‌شناسي‌هاي استنتاجي، روش‌شناسي استنباطي و نيز روش‌شناسي علوم رفتاري، ساحات انسان‌نگر آموزه‌هاي دين در اين چشم‌انداز دانسته‌تر مي‌شود و بر همين اساس دريافته مي‌شود كه تفقه در دين، منظومه دانشي مديريت انسان‌نگر رشد و ولايت‌مند تغيير است. لذا سامانه علوم انساني رشدنگر، مستند به همين مباني انسان‌شناخت پيشرفت شكل مي‌گيرد و عرصه‌ها و وجوه دكترين انسان‌نگر نظام مدنيت اسلامي، در اين راستا منقح مي‌شود و در نهايت نظام انسان‌شناخت ولايت فقيه، اين‌گونه به روشني مي‌گرايد.

Man is known as a consciousness creature with natural desire of optional change that such a desire describe his essence. The Idea of such a change is regarded as humanistic origin of progress and ability and refers to his essence, dimensions, levels and depth of existence. As is understood, human capacities are studied and managed in the shadow of human reason, revelation and Prophet`s family`s manner of life and teachings. In this way, human nature consists in his existential dimensions and capacities for growth and deep change. As is shown, using different methods of study, Islamic teaching of human nature would be understood deeply and, thus, it is well known that management knowledge system of Islam is based on Divine leadership of transformation. Therefore, the ground for growth-based humanities happens, the fields and faces of humanistic doctrine of Islamic social system are established on such humanistic principles and, finally, humanistic system of vilayati faqih poses itself clearly.