ارايه مدل اثر ارتباطات بين‌فردي كاركنان بر كيفيت زندگي كاري و تعهد سازماني در سازمان‌هاي ورزشي

Modeling the Effect of Interpersonal Communication of Staff on Occupational Life Quality and Organizational Commitment in Sport Organizations

هدف اين پژوهش بررسي اثر ارتباطات بين‌فردي سازماني بر كيفيت زندگي كاري كاركنان و نقش آن بر تعهد سازماني سازمان‌هاي ورزشي است. اين پژوهش از نوع تحليلي و مدل‌يابي است كه به روش ميداني انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش كاركنان اداره كل ورزش و جوانان استان كردستان بود. حجم جامعه آماري اين پژوهش 250 نفر است. 152 نفر به‌عنوان نمونه آماري به‌صورت تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد. ابزار اندازه‌گيري پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي اطلاعات فردي، كيفيت زندگي كاري (85/0)، تعهد سازماني (81/0) و ارتباطات بين‌فردي سازماني (86/0) بود كه روايي و پايايي آنها تاييد شد. روش آماري توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم‌افزار SPSS و LISREL استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد كه بين ارتباط بين‌فردي سازماني، كيفيت زندگي كاري و تعهد سازماني رابطه معنا‌داري وجود دارد. ضمن اينكه مدل پيشنهادي پژوهش از برازش مناسبي برخوردار بود. از آنجا كه ارتباطات بين‌فردي بر كيفيت زندگي كاري و تعهد سازماني افراد تاثيرگذار است، مهارت‌هاي ارتباطي بايد مورد توجه ويژه مديران قرار گيرد.

The aim of this study was to evaluate the effect of interpersonal organizational communications on staffʹs occupational life quality and its role in organizational commitment of sport organizations. The study was analytical and model exploration conducted based on a field method. Statistical population included staff of Kurdistan Sport and Youth general office (N=250). 152 subjects were selected by stratified random sampling method. To determine the sample size, Cochran formula was used. Personal Information Questionnaire, Occupational Life Quality Questionnaire (0.85), Organizational Commitment Questionnaire (0.81) and Organizational Interpersonal Communication Questionnaire (0.86) were applied and their reliability and validity were confirmed. Inferential and descriptive statistical methods were applied using SPSS and LISREL. Findings showed a significant relationship between organizational interpersonal communication, occupational life quality and organizational commitment. Moreover, the recommended model had a proper fit. As interpersonal communications influenced occupational life quality and organizational commitment, communication skills should be emphasized by managers.