كاربرد قوانين انتخاب اجتماعي (SCR) در مديريت و بهره وري بهينه از منابع آبي

مديريت و بهره وري بهينه منابع از آب زيرزميني با توجه به ويژگيهاي آن، تمهيدات مناسبي را مي طلبد. بهره وري از منابع آب زيرزميني داراي مسائل مهمي مانند اهداف متضاد و پيچيده، متغيرهاي تصميم گيري قابل­توجه، و عدم قطعيتهاي مختلف مي­باشد. بويژه زماني كه ذينفعان متفاوتي با مطلوبيتهاي متضاد در اين بهره وري درگير باشند تضاد منافع بين ذينفعان بيش از پيش بروز مي­كند. هدف از روش شناسي ارائه شده در اين مقاله، تعيين مقدار بهينه­ي تخصيص منابع آب زيرزميني با تاكيد بر رفع اختلاف بين طرفهاي درگير در تدوين سياستهاي بهره وري بر مبناي رويكرد كاربرد قوانين انتخاب اجتماعي مي باشد. در اين مطالعه، با تدوين يك روش شبيه­سازي-بهينه­سازي، مقادير بهينه­ي تخصيص از آبخوان تعيين گرديدند. بدين منظور، يك فراشبيه بر مبناي شبكه­ي عصبي پرسپترون چند لايه (MLP) با استفاده از نتايج اجراي مكرر شبيه شبيه­ساز آبخوان (MODFLOW) براي پيش­بيني مقادير افت تراز آب زيرزميني، آموزش و صحت­سنجي گرديد. منحني تعامل بين اهداف متضاد، به وسيله­ي شبيه بهينه­سازي چندهدفه­ي NSGA-II به دست آمده است. براي انتخاب بهترين نقطه­ي غيرپست به عنوان راه­حل مورد توافق در مورد منحني تعامل بين اهداف، روشهاي انتخاب اجتماعي به كار رفته است. كارايي ساختار تدوين شده بر روي آبخوان دشت كوار- مهارلو در استان فارس مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج حاصله نشان مي­دهد كه روش پيشنهادي، از كارايي مناسبي براي تعيين سياستهاي تخصيص از منابع آب زيرزميني برخوردار است. پس از اعمال سياستهاي تخصيص بهينه تعيين شده با كاربرد شبيه شبيه سازي- بهينه سازي پيشنهادي در دشت كوار-مهارلو، حجم تخليه­ي سالانه از آبخوان به­طور ميانگين با كاهش 56 درصدي به 52/25 ميليون مترمكعب در سال مي رسد