مقايسه دو روش تعيين قابليت هضم شكمبه اي (درون كيسه اي و آزمايشگاهي) تفاله دانه انار

هدف از انجام اين مطالعه مقايسه دو روش تعيين قابليت هضم شكمبه اي به روش درون كيسه اي و روش آزمايشگاهي انكوباتور ديزي با استفاده از تفاله دانه انار خشك و تفاله دانه انار سيلويي بود. براي تهيه تفاله سيلويي، تفاله دانه انار تازه حاوي 47 درصد ماده خشك به مدت 60 روز سيلو شد و براي تهيه تفاله خشك، تفاله تازه به مدت 48 ساعت در آون در دماي 60 درجه سانتي گراد خشك گرديد. قابليت هضم هر يك از دو خوراك به روش درون كيسه اي با استفاده از دو راس تليسه هلشتاين فيستولاگذاري شده و به روش آزمايشگاهي با استفاده از انكوباتور ديزي تعيين گرديد و داده ها با نرم افزار آماري SAS توسط رويه GLM آناليز و همبستگي بين دو روش و نيز معادلات تابعيت آنها تعيين شد. نتايج نشان داد كه مقادير قابليت هضم ماده خشك هم براي تفاله دانه انار خشك و هم تفاله سيلويي به روش آزمايشگاهي انكوباتور ديزي به لحاظ عددي بيشتر از روش درون كيسه اي بود اما اين اختلاف به لحاظ آماري معني دار نبود. مقدار همبستگي بين اين دو روش براي تفاله دانه انار خشك و سيلويي بعد از 24 ساعت انكوباسيون به ترتيب 87/0 و 98/0 و بعد از 48 ساعت انكوباسيون 99/0 و 78/0 بود. در اين مطالعه معادلات برآورد قابليت هضم درون كيسه اي با استفاده از قابليت هضم آزمايشگاهي تعيين شد كه از دقت بالايي برخوردار بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه دو روش تعيين قابليت هضم شكمبه اي از همبستگي بالايي برخوردار بودند و قابليت هضم به روش آزمايشگاهي انكوباتور ديزي با دقت بالايي قادر به تخمين قابليت هضم درون كيسه اي ماده خشك مواد خوراكي مورد بررسي بود.