ارزيابي آب آشاميدني مغناطيسي شده بر اجزاي لاشه و عملكرد جوجه هاي گوشتي

در اين آزمايش از تعداد 150 قطعه جوجه نر يك روزه سويه راس 308 استفاده گرديد كه در 3 تيمار آب آشاميدني با 5 تكرار و 10 قطعه جوجه در هر تكرار استفاده شدند. دو نوع آب آشاميدني مغناطيسي (آب يك دقيقه و سه ساعت مغناطيسي شده) به عنوان 2 تيمار آزمايشي به همراه تيمار شاهد يعني آب معمولي مرغداري (مغناطيسي نشده) از روز اول تا 42 روزگي مورد ارزيابي قرار گرفتند. مصرف آب مغناطيسي به ويژه نوع فرآيند شده به مدت سه ساعت، به طور معني داري نسبت به آب معمولي در همه دوره ها و در كل دوره بيشتر بود. متعاقباً مصرف خوراك نيز افزايش يافت اما فقط در دوره آغازين مصرف خوراك تيمار سوم نسبت به شاهد از نظر آماري بيشتر بود و اين اختلاف در دوره هاي رشد، پاياني و نيز كل دوره مشاهده نگرديد. اثر آب مغناطيسي شده بر وزن گيري و نرخ رشد جوجه ها نيز در دوره آغازين به طور معني داري از آب معمولي بيشتر بود ولي اين اختلاف در پايان دوره مشاهده نشد. درصد تلفات، ضريب تبديل غذايي، شاخص كارايي توليد اروپايي و شاخص زيست اقتصادي تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفتند. مصرف آب مغناطيسي هم در ميان و هم پايان دوره آزمايش، باعث كاهش اندازه نسبي سنگدان شد ولي اندازه طحال در 21 روزگي افزايش و اندازه لوزالمعده در 41 روزگي كاهش يافت و بقيه اجزاي لاشه تحت تاثير تيمارها قرار نگرفتند. به نظر مي رسد كه بيشترين اثرات مغناطيسي كردن آب آشاميدني به طور معني داري در آغاز دوره پرورش ديده مي شوند يا به عبارت ديگر جوجه هاي جوان تر نسبت به تغيير كيفيت آب حساس تر مي باشند و با افزايش سن بتدريج به نوع آب مصرفي عادت مي كنند.