دوقلوزايي در گاوهاي هلشتاين ايران : عوامل موثر بر ميزان وقوع و پيامدهاي توليدي و توليد مثلي

مطالعه حاضر جهت بررسي عوامل موثر بر ميزان وقوع دوقلوزايي و تاثير آن بر عملكردهاي توليدي و توليدمثلي صورت پذيرفت. در اين مطالعه، از اطلاعات 9 گله گاو شيري واقع در استان هاي اصفهان و خراسان رضوي كه متشكل از 160410 زايش طي سال هاي 1380 تا 1392 بود، استفاده گرديد. جهت بررسي عوامل موثر بر ميزان وقوع دوقلوزايي و تاثير دوقلوزايي بر بروز سخت زايي و مرده زايي از رويه لجستيك (Proc LOGISTIC) و جهت بررسي تاثير دوقلوزايي بر عملكرد توليدي و توليدمثلي از رويه مدل خطي مختلط (Proc MIXED)، نرم افزار SAS استفاده شد. ميانگين وقوع دوقلوزايي 7/2 درصد تخمين زده شد. دوقلوزايي در جمعيت مورد مطالعه يك روند فنوتيپي مثبت و معني دار نشان داد. عوامل گله، سال، فصل و شكم زايش ارتباط معني داري با ميزان وقوع دوقلوزايي داشتند. گاوهاي شكم اول (4/0 درصد) و گاوهاي شكم چهارم (5/4 درصد)، فصل زمستان (2/2 درصد) و فصل تابستان (1/3 درصد) به ترتيب كمترين و بيشترين ميزان وقوع را داشتند. با افزايش سن نخستين زايش، وقوع دوقلوزايي تمايل به افزايش نشان داد. دوقلوزايي تاثير معني داري بر توليد شير، درصدهاي چربي و پروتئين 305 روز نداشت. دوقلوزايي در گاوهاي شكم اول و چند شكم، روزهاي باز را به ترتيب 8/24 و 8/12 روز، و تعداد تلقيج منجر به آبستني را 04/0 و 18/0واحد افزايش داد. پيامدهاي توليد مثلي براي گاوهاي شكم اول شديدتر از گاوهاي چندشكم بود. نتايج حاصل نشان داد كه دوقلوزايي شانس ابتلا به سخت زايي و مرده زايي را افزايش داده در حالي كه باعث كاهش طول دوره آبستني مي شود به ويژه اگر جنس هر دو گوساله نر باشد.