اثر هشت هفته تمرين هوازي بر آپلين پلاسما در موش هاي صحرايي نر دريافت كننده L-NAME

سابقه و هدف: شواهد موجود از التهاب سيستميك در حضور چاقي و مقاومت انسولين حمايت مي­ نمايند. آپلين از بافت چربي ترشح مي­ شود و نقش مهمي در فرآيند التهاب دارد. هدف اين پژوهش بررسي اثر هشت هفته تمرين هوازي بر آپلين پلاسما در موش ­هاي صحرايي نر دريافت كننده نيترو ال-آرژنين متيل­استر (L-NAME) مي ­باشد. مواد و روش­ ها: در اين مطالعه تجربي 24 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار 20 ماهه به­ طور تصادفي به چهار گروه كنترل، تمرين، مهاركننده و تمرين- مهاركننده تقسيم شدند. تمرين هوازي به­ مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و با شدت 80-75 درصد اكسيژن مصرفي بيشينه اجرا شد. سه روز پس از آخرين جلسه تمريني موش­ ها كشته شدند و نمونه ­هاي پلاسما به­ منظور بررسي آپلين جمع­ آوري شد. نتايج: نتايج نشان داد كه سطح آپلين پلاسما در گروه تمرين بعد از هشت هفته تمرين استقامتي نسبت به گروه كنترل تغيير معني­ داري نداشت (0/525 P=). باوجوداين، نتايج نشان داد كه بين آپلين پلاسما در گروه مهاركننده نيتريك اكسيد با گروه كنترل اختلاف معني­ داري وجود دارد (P= 0/003). هم­ چنين، نتايج نشان داد بين سطوح انسولين و گلوكز چهار گروه اختلاف معني ­داري وجود ندارد (05/P> 0). نتيجه ­گيري: به­ نظر مي­ رسد سطوح آپلين پلاسما با افزايش سن تحت تاثير فعاليت هوازي قرار نمي­ گيرد. با اين ­وجود، مهار كننده نيتريك اكسيد مي­ تواند سطوح آپلين پلاسما را كاهش ­دهد.