بررسي تاثير روش آموزش مشاركت مستقيم استاد و دانشجو بر فرايند يادگيري در درس مقدمات طراحي معماري (1)

Investigating the Impact of DCIS Teaching Method (Direct Collaboration of Instructor and Student) on the Learning Process of Architectural Design Basics (Module I)

مسيله اصلي اين پژوهش، روش آموزش موثر در دروس پايه معماري است. پژوهش حاضر با هدف بررسي روش جديدي در آموزش دروس پايه با نام روش مشاركت مستقيم استاد و دانشجو در درس مقدمات طراحي معماري(1) و ميزان اثرگذاري آن بر فرايند يادگيري دانشجويان، از طريق ارزيابي فعاليت‌هاي آنان به‌عنوان آزمون اين روش صورت گرفته است. اين روش با بررسي ادبيات موضوع در زمينه شيوه‌هاي مختلف آموزش معماري و تجزيه و تحليل آنها، حاصل شده است. براي ارزيابي دقيق متغير وابسته فرايند يادگيري، دو مولفه تاثيرگذار آن: موفقيت تحصيلي دانشجويان (نمود بيروني) و رضايتمندي دانشجويان (نمود دروني) بررسي شده‌اند. درواقع، پرسش اصلي تحقيق پيش‌رو اين است كه روش مشاركت مستقيم استاد و دانشجو بر فرايند يادگيري دانشجويان در درس مقدمات طراحي معماري (1)، چه تاثيري دارد. براي رسيدن به پاسخ اين پرسش، رابطه روش يادشده با ميزان رضايتمندي و موفقيت تحصيلي دانشجويان در درس مقدمات طراحي معماري (1)، بررسي شده است. از نظر روش، اين تحقيق از نوع موردپژوهي است. روش گردآوري داده‌ها، جمع‌آوري نتايج ارزيابي و داوري تمرين‌ها براي سنجش و مقايسه موفقيت تحصيلي و گردآوري نظرات دانشجويان از طريق پرسش‌نامه براي سنجش رضايتمندي دانشجويان است. جامعه آماري، دو گروه از دانشجويان درس مقدمات طراحي معماري (1) در دانشگاه مازندران است؛ در يك گروه روش مشاركت مستقيم استاد و دانشجو موردآزمايش قرار گرفت سپس، با مقايسه نتايج ارزيابي دو گروه در زمينه‌هاي مختلف، نتايج متفاوتي به‌دست آمد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه در روش مشاركت مستقيم استاد و دانشجو، ميزان رضايتمندي دانشجويان از فرايند يادگيري‌شان بيشتر بوده است. همچنين ميزان ارزيابي استادان از فعاليت‌هاي دانشجويان بيانگر موفقيت بيشتر دانشجويان در روش مشاركت مستقيم استاد و دانشجو بود.