تحليل نقش مايه هاي اساطيرِ آن جهاني

A Study into the Motifs of the Otherworldly Myths

شمايل هاي ديني، نوعي بيان تصويري و روشي براي بازنمايي مفاهيم و معاني دروني دين است. هنرمند درك خود از امور فرامادي و نامتناهي را در قالب تجربيات محسوس و قابل درك باز نمايي مي كند؛ بدين معنا هنر به وسيله تجسم تصويري و نمادين، راهي به ژرفناي بُعد معرفت شناختي دين مي گشايد تا از طريق تفسير و تاويل، درك امور قدسي را ممكن سازد. اين نمادهاي مصور در طول تاريخ موجب شكل گيري اسطوره ها شده اند. اين مقاله با روشي توصيفي و تحليلي و تحليل محتوا درصدد است شمايل نگاري مسيحي در روسيه قرن پانزدهم ميلادي را از جهت نقش مايه هاي نمادين موجود در آن، كه سابقه تاريخي آن به اساطير پيشين بازمي گردد، در مقايسه اي تطبيقي با نگارگري بازديد پيامبر اسلام از دوزخ در قرن نهم هجري در ايران را بررسي كرده، و وجوه اشتراك و افتراق و تاثير و تاثر آنها بر يكديگر را مورد واكاوي قرار دهد. نتايج حاصله از اين پژوهش، بيانگر اين است كه بر اساس پيوند هميشگي اسطوره با تصاوير نمادين با كاركردهاي اخلاقي و معرفتي، شمايل هاي دوزخي در هر دو فرهنگ اسلامي و مسيحي را مي توان نوعي تصوير اسطوره اي قلمداد كرد كه نظريه نقش مايه هاي آيكونوگرافيك، مي تواند در آشكارگي زيرساخت هاي محتوايي و شكلي آنها نقش موثري داشته باشد.

Religious icons are considered as a way of visual expression and an intrareligious representation of concepts and meanings. The artist represents his perception of incorporeal and infinite affairs in the form of tangible and palpable experiences; meaning that through visual and iconic imagination, art opens a pathway to the depth of religious cognition so that through interpretation it makes it possible to understand the sacred. All through history these visual icons have led to the formation of myths. Using a descriptive-analytic method and by the use of content analysis this paper seeks to analyze the Christian iconography of the 15th century (AD) in Russia form the aspect of its symbolic motifs. These symbols have a history that dates back to ancient mythology. And in a comparative study of the painting of the prophet`s visit from hell in 9th century AD the similarities and differences and their effect on each other have been analyzed. The findings show that based on the permanent relationship between myths and iconic images and ethical epistemological functions, we can assume the hell icons in both Islamic and Christian culture as a kind of mythic image. The theory of iconographic motifs can have a pivotal role in the appearance of the content and form of their infrastructures.