بررسي تأثير بيماريابي فعال و درمان سريع بر ميزان بروز ليشمانيوز پوستي آنتروپونوتيك در استان كرمان

The Effect of Active Case Detection and Early Treatment on the Incidence Rate of Anthroponotic Cutaneous Leishmaniasis in Kerman Province, Iran

مقدمه و اهداف: از آن‌جایی كه مخزن و میزبان لیشمانیوز پوستی نوع شهری انسان است، بنابراین، تشخیص سریع و درمان مناسب دارویی، اقدامی اساسی برای كنترل بیماری می‌باشد. این مطالعه با هدف تأثیر بیماریابی فعال و درمان به موقع در كنترل لیشمانیوز پوستی نوع شهری در شهرستان بم انجام شد. روش كار: این مطالعه نوعی كوهورت گذشته‌نگر با مداخله طبیعی است كه در مركز اختصاصی درمان لیشمانیوز پوستی از سال 86 طی مداخله‌ای با برنامه بیماریابی فعال و ارجاع افراد مظنون در شهر بم ، اجرا شد. برای مقایسه مركز مشابهی در شهر كرمان كه به صورت غیرفعال مدیریت می‌شد؛ به عنوان شاهد انتخاب گردید. داده‌های ثبت شده بیماران مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سطح معنی‌داری P≤0.05 در نظر گرفته شد. نتایج: میزان بروز بیماری طی سال‌های 86-1382 به طور مستمر تا 3 درصد افزایش نشان داد. پس از مداخله، موارد بیماری به تدریج تا كم‌تر از 1 درصد كاهش یافت، در حالی‌كه در منطقه شاهد موارد بیماری هم‌چنان رو به افزایش بود. میزان بهبودی و شكست در درمان تفاوت معنی‌داری را در قبل و پس از مداخله و هم‌چنین با مركز شاهد نشان نداد. میزان اثربخشی این مداخله در حدود 85 درصد محاسبه گردید. نتیجه‏گیری: بیماریابی فعال و درمان به هنگام لیشمانیوز پوستی نوع شهری روشی مؤثر در كنترل بیماری بویژه در هنگام طغیان می باشد. تجربیات زلزله بممی‌تواند الگوی مناسبی برای مناطق اندمیك لیشمانیوز پوستی نوع شهری در سطح ملی و جهانی باشد.

Background and Objectives: Anthroponotic cutaneous leishmaniasis (ACL) is restricted to humans; thus, prompt diagnosis and early treatment are significant measures to control the disease. This study was conducted to determine the effect of direct active case- detection and early treatment on the control of ACL in Bam District. Methods: This retrospective cohort study was performed based on intervention and nonintervention. After the 2003 earthquake, an equipped treatment center was established to actively detect CL cases following the CL epidemic. This intervention was carried out in 2007 and the suspected cases were referred to the center for diagnosis and treatment Another comparable CL treatment center was selected as the control in Kerman. The recorded data of the patients were analyzed with statistical tests at p<0.05. Results: The incidence rate steadily increased to 30% from 2003 to 2007 whereas the incidence gradually decreased to 1% after the intervention. However, by contrast, the incidence rate increased significantly in the control area. The treatment failure and relapse rate of ACL showed no significant difference with the control group before and after the intervention. The effectiveness of the intervention was calculated to be 85%. Conclusion: Active case-detection and early treatment of ACL could be an effective measure in controlling ACL, particularly during epidemics. Lessons learned from the 2003 Bam earthquake could be used as a suitable model for ACL endemic areas, nationally and globally.