مقايسه‌ي روش هاي انتگرال گيري صريح و ضمني در شبيه سازي مركب با استفاده از عمليات تكرارشونده‌ي عددي روي زيرسازه ها

Explicit and Implicit Integration Methods for Hybrid Simulation using Iteration on Substructures

"آزمايش ديناميكي مركب آني" به‌عنوان يكي از شيوه هاي شبيه سازي مركب، روشي نوين در مهندسي زلزله است، كه امكان ارزيابي عملكرد لرزه‌يي سازه هاي بزرگ را فراهم مي كند. در اين روش با به‌كارگيري "تكنيك زيرسازه" سيستم سازه‌يي به دو يا چند زيرسازه‌ي كامپيوتري و آزمايشگاهي تقسيم مي ‌شود. زيرسازه‌ي كامپيوتري در كامپيوتر و زيرسازه‌ي آزمايشگاهي در آزمايشگاه مدل‌سازي مي شود. در تكنيكي ديگر، شبيه سازي مركب مي تواند با تقسيم يك سازه‌ي بزرگ به تعدادي زيرسازه، كه همگي در كامپيوتر به‌صورت موازي مورد پردازش قرار مي گيرند، انجام شود. در اين نوشتار، حالت اخير از شبيه سازي براي يك قاب بتني بررسي شده است. حالات مختلف حل عددي با استفاده از روش هاي مختلف انتگرال گيري انجام پذيرفته و نتايج به‌صورت نمودارهايي ارايه شده است. از بين چند فرض انجام‌شده براي حل تكراري معادلات حركت زيرسازه ها، فرض حذف جملات ضمني از روابط و استفاده از عمليات تكرارشونده‌ي عددي براي همگراكردن پاسخ ها به‌عنوان الگوريتم منجر به دقيق ترين نتايج برگزيده شده است.

The Hybrid Dynamic Testing Method, as a simulation technique, is a novel process in earthquake engineering that enables one to examine the performance of large structures. In this method, use is made of the sub-structuring technique, and the system is divided into a number of analytical and experimental substructures. The analytical substructure is analyzed by computer, whereas the experimental substructure is the physical part of the system to be tested in a laboratory. The experimental part is selected to be structural zones having behavior too complicated to be modeled in a computer, e.g., the connections. The equilibrium forces/displacements at the interface of the two parts of the system are applied to the test prototype with force/displacement actuators, while earthquake shaking is applied using a shaking table. This results in consideration of inertial forces. In the analytical substructure, the equations of motion are solved using numerical integration techniques at each time step. As an alternative, a large structure can be divided into analytical substructures only, all for analysis by the parallel processing abilities of new computers. In this paper, the latter technique is utilized and all substructures are modeled by computer. Various substitutes for the numerical integrations are studied using explicit and implicit techniques for considering interface forces. Representative examples of applications are presented for illustrative purposes through simple cases of dynamical systems. As a result, the method for deletion of implicit terms, and iterations for converging responses, is selected as the one resulting in the most accurate solutions. It is shown that the method can be extended to cases of multi degrees of freedom subsystems and also to nonlinear substructures. Future directions and the potential for further research work on the subject are also discussed.