رابطه ي ساختاري سرمايه اجتماعي، اعتماد سازماني و عدالت سازماني در سازمان تعاون روستايي شيراز

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه همزمان بين سرمايه اجتماعي، اعتماد سازماني با عدالت سازماني در يكي از سازمان هاي تعاون روستايي استان فارس بود. نوع پژوهش توصيفي ـ همبستگي و جامعه آماري شامل كليه كاركنان سازمان تعاون روستايي (n=65) بود كه با استفاده از روش كل شمار انتخاب شدند و از ميان آنها 54 نفر به پرسشنامه ها پاسخ كامل دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ي سرمايه ي اجتماعي ترك زاده و محترم (1391)، پرسشنامه ي اعتماد سازماني چاسس و همكاران (2007) و همچنين پرسشنامه عدالت سازماني الزبي (2010) بود كه پس از محاسبه روايي و پايايي توزيع و گردآوري شد. داده هاي به دست آمده با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و استنباطي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد: 1) از نظر كاركنان سرمايه ي اجتماعي و اعتماد سازماني در سازمان قلمرو پژوهش در حد متوسط مي باشد. 2) از نظر كاركنان، نوع غالب عدالت سازماني در سازمان قلمرو پژوهش از نوع عدالت مراوده اي است. 3) مدل معادله ساختاري نشان داد كه عدالت سازماني از طريق ورود همزمان متغير سرمايه ي اجتماعي و اعتماد سازماني پيش بيني مي شود. به اين ترتيب كه بين سرمايه ي اجتماعي و اعتماد سازماني با عدالت سازماني رابطه ي مثبت معناداري وجود دارد.