اثر نانوذرات سيليكا (SiO2 NPs) روي صفات رويشي و فيزيولوژيكي نهال زالزالك (Crataegus aronia L.)

ه منظور بهره گيري از علم نوين نانوتكنولوژي و خصوصيات منحصر به فرد نانوذرات در علوم گياهي، تحقيقات دقيق و بنيادين لازم است. در اين پژوهش به مدت 45 روز تاثير نانوذرات سيليكا در بهبود صفات رويشي و فيزيولوژي نهال هاي زالزالك زرد (Crataegus aronia L.) مورد توجه قرار گرفت. در اين راستا يك آزمايش گلخانه اي به صورت طرح كاملاً تصادفي در 4 سطح تيمار با 5 تكرار اجرا گرديد. تيمارهاي اعمال شده شامل سطوح شاهد به صورت آبياري با آب معمولي و آبياري با غلظت هاي 10، 50 و 100 ميلي گرم در ليتر نانوذرات سيليكا بود كه هر سه روز يك بار بر اساس ظرفيت زراعي صورت گرفت. تبادلات گازي، تغييرات فيزيولوژي و تخصيص بيوماس به عنوان شاخص مورد توجه قرار گرفت. اگر چه اعمال نانوذرات سيليكا سبب كاهش جزئي پتانسيل آبي نهال هاي زالزالك شد (منفي تر)، ولي محتواي نسبي رطوبت در بين تيمارها تغييري نكرد. نرخ تبادلات گازي تحت تاثير نانوذرات سيليكون افزايش معني دار يافت كه باعث افزايش بيوماس نهال و به ويژه بيوماس ريشه گرديد، به طوري كه بيوماس كل نهال در تيمار 100 ميلي گرم در ليتر نسبت به شاهد حدود 40 درصد افزايش داشت. در مجموع، مي توان اذعان كرد كه استفاده از نانوذرات سيليكا در اين پژوهش بهبود فعاليت هاي فيزيولوژي و افزايش بيوماس كل گياه را موجب شد ولي بي شك براي درك مكانيسم آن مطالعات تكميلي الزامي است.