همبستگي تنيدگي، فرسودگي و عملكرد تحصيلي دانشجويان پرستاري و پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي قم

Correlation among academic stress, academic burnout, and academic performance in nursing and paramedic students of Qom University of Medical Sciences, Iran

زمینه و هدف: آموزش و یادگیری از تجارب پراسترس زندگی انسان است وكاهش قدرت سازگاری فرد با عوامل استرس‌زا، فرسودگی تحصیلی را درپی دارد كه سبب افت عملكرد تحصیلی در فراگیران می‌شود. در این مطالعه، همبستگی تنیدگی، فرسودگی و عملكرد تحصیلی در بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشكی دانشگاه علوم پزشكی قم بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 264 دانشجو از بین دانشجویان پرستاری و پیراپزشكی، به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از برگه اطلاعات جمعیت‌شناختی، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی، مقیاس تنیدگی تحصیلی و نمره معدل كل به‌عنوان مقیاس عملكرد تحصیلی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی، تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0 p<در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمرات فرسودگی تحصیلی دانشجویان، 84/15±52/28 بود. نتایج تحلیل رگرسیون در مدل تك ‌متغیره نشان داد اشتغال و سنوات تحصیل دانشجویان، عملكرد تحصیلی و تمامی خرده‌مقیاس‌های تنیدگی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی، رابطه معنی‌داری دارد. طبق خرده‌مقیاس‌ها در مدل چند متغیره رگرسیون؛ اشتغال مرتبط با رشته و عملكرد تحصیلی، عامل محافظت‌كننده و تنیدگی تحصیلی به‌عنوان عامل خطر برای فرسودگی تحصیلی بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد درصد قابل‌توجهی از دانشجویان دچار فرسودگی تحصیلی هستند و دانشجویانی‌كه استرس بیشتری دارند، فرسودگی تحصیلی بیشتری را نیز تجربه كرده و عملكرد ضعیف‌تری دارند. بنابراین، آموزش روش‌های مقابله با استرس سبب كاهش فرسودگی و بهبود عملكرد می‌شود.

Background and Objectives: Learning is a stressful experience of human life; reduced adaption to stressors causes academic burnout which is a reason for academic failure among students. This study investigated the correlation among academic stress, academic burnout, and academic performance in nursing and paramedic students of Qom University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive, cross-sectional study, 264 nursing and paramedic students were randomly selected. Demographic characteristics checklist, academic burnout questionnaire, and academic stress scale were used to gather data, and grade point average was considered to be the indicator of academic performance. Linear regression analysis was used to analyze the data. The level of significance was considered to be p<0.05. Results: The mean score for studentsʹ academic burnout was 28.52±15.84. Univariate regression analysis showed that the studentsʹ employment, years of education, academic performance, and all academic stress subscales had a significant correlation with academic burnout. According to multivariate regression analysis, having a field of study-related occupation was a protective factor and academic stress a risk factor for academic burnout. Conclusion: The findings of this study showed that a large proportion of students experienced academic burnout, and students with higher levels of stress experienced more severe academic burnout and had poorer performance. Therefore, training ways to cope with stress can cause reduction in academic burnout and improvement of performance.