ارائه يك مدل مفهومي به منظور بررسي تاثير گردشگري كشاورزي بر توسعه كارآفريني روستايي

كارآفريني در بافت روستايي متوجه ايجاد فرصت هاي شغلي جديد در مناطق روستايي و ايجاد كارهاي مخاطره آميز جديد مي باشد و گستردگي و تنوع زيادي دارد. به دليل تسلط بخش كشاورزي در اغلب مناطق روستايي، تاكيد عمده بر كارآفريني كشاورزي است، زيرا توسعه كارآفريني روستايي قابليتي براي كمك به تنوع بخشي به درآمد و ميزان توليدات كشاورزي و غيركشاورزي روستاييان محسوب مي شود و فرصت هاي مناسبي را براي كاهش خطر معيشتي و افزايش امنيت غذايي پايدار در مناطق روستايي فراهم مي كند. در اين راستا، گردشگري كشاورزي تجربه گردشگري مزرعه محور را براي بازديدكنندگاني كه به دنبال مهمان نوازي سنتي روستايي و دسترسي به طبيعت، گشت و گذار و تجارب فرهنگي هستند، فراهم مي آورد و از طرف ديگر به كشاورزان كمك مي كند تا پويايي و دوام كشاورزي را حفظ نمايند و اقتصاد خود را تنوع ببخشند. بررسي ها حاكي از آن است كه گردشگري كشاورزي از مسيرهاي متفاوت مي تواند به توسعه كارآفريني روستايي كمك نمايد. بر اين اساس، مطالعه مروري- تحليلي حاضر با هدف ارائه يك مدل مفهومي از تاثير گردشگري كشاورزي بر توسعه كارآفريني روستايي انجام شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه گردشگري كشاورزي شامل چهار بُعد روستا، كشاورز، مزرعه و گردشگر از طريق اثرات اقتصادي، اجتماعي- فرهنگي، و زيست محيطي بر توسعه كارآفريني روستايي اثرگذار است. نتايج اين مطالعه مي تواند مورداستفاده سياستگذاران و برنامه ريزان بخش كشاورزي، كارآفريني و نيز گردشگري قرار گيرد.