نقش مشاركت عمومي - خصوصي در سياست نوآوري

The Role of Public Private Partnerships in Innovation Policy

در سال‌هاي اخير، مشاركت‌هاي عمومي - خصوصي هم‌زمان با آشكار كردن ظرفيت‌ها و مزاياي خود در براورده‌سازي وظايف اجتماعي دولت در مسايل مختلفي مثل راه‌سازي، توسعه زيرساخت‌ها و شبكه‌هاي برق‌رساني و فضاهاي شهري و كمك به بخش خصوصي (براي مثال، در تامين مالي يا ورود به بازار) به عنوان يكي از ابزارهاي سياستي براي توسعه فناوري و نوآوري مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. متن حاضر مروري است بر مباني نظري و تاريخچه شكل‌گيري اين رويكرد و همچنين مدل‌ها و پژوهش‌هاي انجام شده درباره نقش و اثرات اين ابزار سياستي در براورده‌سازي اهداف سياست نوآوري كه با اين نتيجه به پايان مي‌رسد كه به نظر مي‌رسد انواع مدل‌هاي مشاركت عمومي - خصوصي، در بسترهاي مختلف، اثرات متفاوتي بر اهداف سياست نوآوري خواهند گذاشت.

In recent years, researcher have considered public- private partnerships (PPP) as one of the policy tools to develop science and innovation because of its capacity and benefits to meet the social obligations of government, for example, in construction, developing infrastructures, electricity networks and urban spaces, as well as to help private sector in financing and market accessing. This paper reviews the history and literature of the formation of technological PPP as well as the models and research on the role and effects of the policy in meeting the goals of innovation policy. Finally, it concludes, a variety of technological PPPs in different contexts have different impacts on innovation policy goals.