بررسي رابطه ي مفهوم نماد و استعاره در انديشه ي ريكور

در اين نوشتار به تبيين مفهوم نماد و استعاره در انديشه ي ريكور پرداخته، سپس تلاش مي شود رابطه ي آن دو، در چشم انداز كلي فلسفه ي وي، به نحوي مورد بررسي قرار گيرد كه بتواند پاسخگوي سوالات زير باشد: آيا مفهوم نماد و استعاره در ريكور به يك معنا به كار مي روند يا در دو حوزه ي كاملا متفاوت معنا مي شوند؟ نحوه ي رابطه ي اين دو مفهوم در تفكر ريكور به چه صورت است، آيا ارتباط مفهومي يا كاركردي با يكديگر دارند؟ ريكور چگونه از هريك از اين مفاهيم براي بسط هرمنوتيك خود بهره مي برد؟ ريكور ضمن تبيين اين مفاهيم، تلاش مي كند هر يك را از طريق ديگري معنا نمايد و ميان آن دو وجه اشتراكي قائل مي شود كه مي تواند سرچشمه ي ارتباط و بسط معناي آن ها باشد. وي با اشاره به ويژگي زباني بودن نماد و استعاره و از اين رو تفسيرپذير بودن آن ها، ميان آن دو كاركرد مشتركي در حوزه هاي مربوط به معرفت شناسي و هستي شناسي لحاظ مي نمايد.. باتوجه به محوريت مبحث نماد و استعاره در هرمنوتيك ريكور، پژوهش حاضر مي تواند در فهم كلي هرمنوتيك وي و درك تمايز آن با انديشه ي فلاسفه ي هرمنوتيك ديگر، نقش بنياديني داشته باشد.