بررسي نيازهاي دانشجويان به مداخلات پيشگيرانه از اعتياد

هدف پژوهش حاضر تعيين نيازهاي دانشجويان به مداخلات پيشگيرانه از اعتياد بود.150دانشجو، بدون نام و به صورت داوطلبانه در 6 بحث گروهي متمركز شركت كردند، كه 65 نفر دختر و 85 نفر (56/67%) پسر بودند. همچنين، نمونه اي نيز از كاركنان مراكز بهداشت، مشاوره و حراست دانشگاه انتخاب شد (18 نفر) كه در سه گروه متفاوت بحث گروهي شركت كردند. دانشجويان و كارشناسان گزارش دادند اطلاعات دانشجويان از ماهيت اعتياد، ابعاد زيستي و رواني آن كم است و آنان نياز جدي دارند كه در اين زمينه آموزش هاي اساسي داشته باشند. باورهاي اشتباه در مورد اعتياد و مواد شايع است، به خصوص باور به «آسيب ناپذيري». به نظر مي رسد عوامل تحولي خاص ِدورهِ انتقال به بزرگسالي بايد در مداخلات پيشگيرانه دانشجويي مدنظر قرار بگيرند. آموزش در مورد كليه مواد «سبك» مانند سيگار وقليان تا مواد «سنگين» مانند ترياك و هرويين ضروري است. دانشجويان ورودي جديد، مقيم خوابگاه ها، مبتلا به بيماري رواني، داراي مشكلات خانوادگي مستعدترين گروه ها براي مصرف مواد معرفي شدند. به نظر مي رسد نگراني و ترس از برچسب هاي اجتماعي، يكي از موانع دانشجويان در استفاده از خدمات موجود در دانشگاه باشد. نيازهاي آموزشي اساسي دانشجويان در زمينه پيشگيري از اعتياد عبارت اند از: آموزش ماهيت مواد واعتياد باتوجه به ابعاد زيستي ورواني، اصلاح باورهاي اشتباه دانشجويان، آموزش برنامه مهارت هاي زندگي با تاكيد برمهارت هاي مقابله اي، خودآگاهي و تقويت باورهاي معنوي/مذهبي و همچنين، آموزش مهارت هاي مطالعه. ارزشيابي طرح هاي پيشگيرانه انجام شده و بررسي موانع استفاده دانشجويان از خدمات پيشگيرانه موجود نيز ضروري است.