اثربخشي آموزش مهارت حل مسئله بين فردي بر افزايش مهارت هاي اجتماعي و كاهش مشكلات رفتاري دانش آموزان ديرآموز پايه اول دبستان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مهارت حل مسئله بر افزايش مهارت هاي اجتماعي و كاهش مشكلات رفتاري دانش آموزان ديرآموز پايه اول دبستان انجام شد. مطالعه از نوع طرح هاي تك آزمودني است كه به صورت پيش آزمون، پس آزمون و مرحله پيگيري بر روي پنج دانش آموز پسر پايه اول انجام شد. براي جمع آوري اطلاعات از مقياس درجه بندي مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت (فرم والدين و معلم) استفاده شد كه مادران و معلم، طي سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و 40 روز بعد از آموزش به عنوان پيگيري پاسخ دادند. همچنين، چهار رفتار مشكل ساز پرخاشگري، زورگويي و تهديد، شكايت كردن، بحث و مجادله در كلاس مشاهده شد. ابتدا طي 10 جلسه، وقوع رفتارهاي هدف، مشاهده و ثبت شد (خط پايه). سپس طي 30 جلسه 50 دقيقه اي، سه جلسه در هر هفته، برنامه حل مسئله (شور، 2000) به صورت گروهي آموزش داده شد. اطلاعات مرحله پيگيري در طي 10 جلسه بعد از پايان برنامه مداخله جمع آوري شدند. براي تحليل داده ها از آمار توصيفي و تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها نشان مي دهد كه برنامه مداخله در افزايش مهارت هاي اجتماعي و كاهش مشكلات رفتاري، از نظر درجه بندي مادران و معلم موثر بوده و تفاوت ميانگين ها به لحاظ آماري معنادار است. همچنين نتايج مربوط به مشاهده رفتارهاي مشكل ساز نيز نشان داد كه تفاوت ميانگين ها در سه مرحله مشاهده معنادار است و آموزش به كاهش اين رفتارها منجر شده است.