رابطه رضايت از زندگي و عوامل برون گرايي شخصيت در آزمون هاي نئو وآيزنگ در دانشجويان رشته هاي مختلف دانشگاه هاي تهران

هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير عوامل شخصيتي برون گرايي بر سطح رضايت از زندگي بوده است. نمونه مورد مطالعه شامل 224 نفر از دانشجويان دانشگاه تهران و الزهراء بودند. اين دانشجويان به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند .براي جمع آوري داده ها از دو آزمون پنج عاملي نئو(فرم كوتاه) و شخصيت آيزنگ استفاده شد. اين آزمون ها مولفه هاي متفاوتي از برون گرايي را در بر دارند. براي سنجش متغير رضايت از زندگي از پرسشنامه رضايت از زندگي داينر استفاده شد. نتايج حاصل نشان داد رابطه رضايت از زندگي با برون گرايي در آزمون نئو در سطح 1%α معنادار بود. اما در آزمون آيزنگ، رابطه رضايت از زندگي و برون گرايي معنادار نشد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد رضايت از زندگي با دو مقياس هيجانات مثبت و فعاليت، از شاخص برون گرايي آزمون نئو، رابطه معنادار دارد. احتمالاً رضايت از زندگي با مفهوم كلي برون گرايي رابطه ندارد، اما بروز هيجانات مثبت چون شادي و فعاليت در بالا بردن سطح رضايت از زندگي افراد موثر است.