بررسي تأثير ساخت و تسطيح راه‌ها و محورهاي ارتباطي اصفهان بر توسعه صنعت گردشگري دوره پهلوي (1304-1357ش/1925-1979م)

Road construction and improvement in the province of Isfahan during the Pahlavi era (1925-1979)

هدف: هدف این پژوهش افزون بر نمایاندن وضعیت راه‌ها و محورهای ارتباطی استان اصفهان در دورة پهلوی، بررسی تأثیر آن بر توسعه صنعت گردشگری در این دوره است. روش/رویكرد پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و بر پایه منابع اسنادی، مطبوعاتی و كتابخانه‌ای است. یافته‌ها و نتایج پژوهش: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد كه ماهیت گردشگری و جذب جهانگرد، جایگاه ویژه‌ای در رویكرد سیاست كلی دولت پهلوی- كه بر پایه سه بنیاد نظری دولت‌سازی، ملت‌سازی و مدرن‌سازی استوار بود- داشته است. واقع بودن استان اصفهان در مركز كشور به عنوان قلب تپنده مراودات اجتماعی و تجاری، افزون بر جاذبه‌های طبیعی و تاریخی منحصر به فرد گردشگری آن، به عنوان یكی از مهمترین قطب‌های گردشگری، در انعكاس زیرساخت‌های گردشگری و فراهم آوردن تسهیلات زیربنایی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در آن نقش بسزایی ایفا نموده است. از آنجا كه ساخت و تسطیح راه‌ها و محورهای ارتباطی استان اصفهان به عنوان یكی از زیرساخت‌‌های گردشگری منجر به كاهش هزینه و وقت گردشگر می‌شد، می‌توان گفت كه این عامل در توسعه صنعت گردشگری دوره پهلوی مؤثر بوده است. 

Purpose:To show the effect of government road construction projects on the promotion of tourism industry. Method/ Research Design: Library resources were studied and archival records were examined for data collection. Findings and Results: Promotion of tourism had a special place in the governmentʹs policy. It was based on three pillars: state-building, nation building and modernization. Isfahan province, located in the center of the country, played a major role in the economy of the nation. In addition, its cultural significance required development of the tourism infrastructure. Road projects undertaken by the government played a major role in the promotion of tourism.