بررسي وضعيت نشاط اجتماعي در بين شهروندان و رابطه آن با احساس امنيت اجتماعي (نمونه موردي: جوانان 29- 18 شهر تهران)

The inquiry Social Happiness in among Youth of the Tehran and its relation with Social Secure Felling (Case Study: Youth ranging from 18-29 in Tehran)

مقاله حاضر با رويكرد اجتماعي- روانشناختي به بررسي احساس امنيت اجتماعي مي?پردازد و رابطه آن را با نشاط اجتماعي در شهر تهران مورد بررسي قرار مي?دهد. تحقيق از نوع پژوهش?هاي همبستگي است كه براي رسيدن به هدف از روش تحقيق كمي، تكنيك پيمايش و ابزار پرسشنامه استفاده كرده است. جامعه آماري شامل افراد 18 تا 29 سال ساكن در شهر تهران هستند و حجم نمونه برابر با 370 نفر است. نتايج حاصل از توزيع پاسخ?ها در سنجش شاخص «ميزان نشاط اجتماعي» در بين افراد نمونه نشان مي?دهد كه 2.2 درصد از افراد پاسخگو در حد بسيار كم، 6.8 درصد در حد كم، 38 درصد در حد متوسط، 42 درصد در حد زياد و 11 درصد در حد بسيار زياد احساس نشاط و شادماني دارند. عوامل تبيين كننده احساس امنيت اجتماعي در مدل رگرسيوني و تحليل مسير نشان مي?دهد متغير «انزواي اجتماعي» با ضريب بتا (25/0-) بالاترين همبستگي را با متغير احساس امنيت اجتماعي دارد. دومين متغيري كه به لحاظ وزن بتا وارد معادله شده است، «اميد به آينده» است. ضريب تاثير رگرسيوني اين متغير برابر با (22/0) است. سومين متغير با توجه به نتايج، «نشاط اجتماعي» با ضريب بتا (18/0) است. بنابراين ميزان احساس امنيت اجتماعي در مرحله سوم، وابسته به ميزان نشاط اجتماعي است. چهارمين متغيري كه به لحاظ وزن بتا وارد مدل شده است، متغير «پايگاه اقتصادي- اجتماعي» با ضريب (17/0-) مي?باشد و پنجمين و آخرين متغيري كه وارد معادله شده است، متغير «رضايت از زندگي» با ضريب بتا (16/0) است. در مجموع، متغيرهاي پنجگانه مذكور توانسته?اند 26 درصد از تغييرات يا واريانس متغير احساس امنيت اجتماعي را تبيين كنند