دموديكوزيس و عوامل خطرساز مرتبط در افراد بالغ و جوان در شهر خر‌م‌آباد، 1394

Demodicosis and Associated Risk Factors in Young Adults in Khorramabad, 2015

زمينه و هدف: جرب‌هاي دمودكس، فوليكول‌هاي مو و غدد سباسه‌ي نواحي مختلف بدن به ويژه ناحيه صورت را آلوده مي‌كنند. دموديكوزيس به عنوان يكي از عوامل موثر در پاتوژنز برخي از اختلالات پوستي مطرح است. اين پژوهش با هدف تعيين ميزان شيوع جرب‌هاي دمودكس و هم‌چنين بررسي ارتباط آن با برخي از عوامل خطرساز انجام گرديد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي- تحليلي بر روي 100 نفر از دانشجويان شهرستان خرم‌آباد انجام پذيرفت. نمونه‌گيري از سه ناحيه صورت (بيني، گونه‌ها و پيشاني) با استفاده از دو روش نوار چسب سلوفني (CTP) و فشاري پوست انجام گرديد. اطلاعات فردي مورد نظر در پرسش‌نامه ثبت گرديد و داده‌ها با استفاده از آزمون مربع كاي مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: شيوع كلي دمودكس 55 درصد بود. ميزان رديابي آلودگي با استفاده از روش نوار چسب سلوفني به طور معني‌داري بيش از روش فشاري پوست بود(01/0p < ). نتايج نشان داد شيوع دمودكس در مردان و در افراد داراي پوست چرب به طور معني‌داري بيشتر است(05/0p < ). به علاوه، ميزان آلودگي در بين دانشجويان مبتلا به آكنه وولگاريس به طور معني‌داري بيش از افراد فاقد آكنه بود(05/0p < ). تفاوت معني‌داري بين شدت آلودگي به دمودكس و ابتلا به آكنه مشاهده شد(01/0p < ). نتيجه‌گيري: روش نوار چسب سلوفني روشي مناسب و آسان براي انجام مطالعات اپيدميولوژيك است. نوع پوست و جنسيت به عنوان عوامل خطرساز شناسايي گرديدند. يافته‌هاي اين مطالعه بر امكان ارتباط بين آلودگي به دمودكس و ابتلا به آكنه وولگاريس دلالت دارد.

Background: Demodex mites can infect the sebaceous glands and hair follicles from almost every area of human skin especially on the face. Demodicosis is considered to be a factor in the pathogenesis of some skin disorders. The aim of this study was to determine the prevalence of Demodex mites and to identify the association between risk factors and Demodex infection. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted with 100 university students in Khorramabad, Iran. Samples were collected from three different regions of the face (nose, cheeks and forehead) using two different methods, including cellophane tape method (CTP) and skin pressurization. A questionnaire was filled for each individual and data were subjected to statistical analyses using chi-square test. Results: The overall prevalence of Demodex mites was 55%. The detection rate of infection by cellophane tape method was much higher than that of the skin pressurization (p < 0.01). The incidence of Demodex was found to occur more frequently in males and in people with oily skin (p < 0.05). Furthermore, the infection rate among students with acne vulgaris was significantly higher than that of students without acne (p < 0.05). We found a significant difference between acne vulgaris and density of Demodex mites (p < 0.01). Conclusion: The cellophane tape method (CTP) is an easy and suitable method for epidemiologic investigations. Skin types and gender were identified as risk factors. Our study suggests that Demodex infection could be associated with acne vulgaris.