آرمان‏‏شهر در رمان ما، اثر يوگِني زامياتين

Utopia in the Novel We by Yevgeny Zamyatin

چكیده در میان آثار یوگِنی زامیاتین، رمان ما اهمیت خاصی دارد. رمان ما در سال 1920 نوشته شد، ولی به‏‏ سبب دیدگاه‏های «ضد انقلابی» آن تا سال 1988 در شوروی به چاپ نرسید. این مقاله، ابتدا به موضوعات بررسی‏شده در آثار زامیاتین می‏‏پردازد و سپس به دیدگاه‏‏های نویسنده دربارۀ نظام حاكم بر اتحاد شوروی در دوران بعد از انقلاب اكتبر 1917 اشاره می‏‏كند. زامیاتین، در رمان ما، اتحاد شوروی را هزار سال جلوتر می‏‏برد و شرایط اجتماعی و سیاسی آن ‏‏را در صورت تحقق وعده‏‏های سردمداران و نظریه‌پردازان حكومت كمونیستی به‏‏تصویر می‏‏كشد. رمان ما، اثر زامیاتین، رمانی است انتقادی كه نویسنده سعی دارد در آن تأثیر غرق‏شدن در مادیات و بی‌توجهی به ارزش‏‏های معنوی و انسانی را بیان كند. تصویری كه زامیاتین از آرمان‏‏شهر مورد ادعای نظریه‌پردازان حكومت شوروی ترسیم می‏‏كند، نشان‏‏گر آن است كه مردم از لحاظ مادی زندگی بسیار مرفهی دارند و به ‏‏طور یكسان از مادیات برخوردارند، ولی بدون خلاقیت و ارزش‏‏های دینی و انسانی خوشبخت نیستند و خود را در حصار و بند مادیات می‏‏بینند.

Among the works of Yevgeny Zamyatin, the novel “We” is of significant importance. The novel was authored in 1920, but was not published in the Soviet Union until the year 1988 due to its “anti-revolutionary” content. This article will first touch upon the topics discussed in the works of Zamyatin and will then provide the viewpoints of the author regarding the system of government in the Soviet Union after the October 1917 Revolution. In the novel “We”, Zamyatin provides a futuristic perspective of the Soviet Union thousands of years ahead and portrays the socio-political situation of the union in case the pledges made by the leaders and theoreticians of the Communist system are realized. The novel “We” by Zamyatin is a novel with a critical theme in which the author endeavors to bring to mind the impacts of submersion in materialistic affairs and failing to heed moral and human values. The image Zamyatin provides of the utopia drawn by the theoreticians of the Soviet system is one in which the people live an affluent lifestyle and enjoy equal welfare but are not prosperous in the absence of creativity and religious and human values. They feel confined by the world of materialism.