اثرات نورهارمان بر ذخيره حافظه، يادگيري احترازي غيرفعال موش هاي الزايمري مدل با استرپتوزوتوسين

The Effects of Norharmane on Memory Retention, Passive Avoidance Learning of Alzheimer\ʹs Rats Model by Streptozotocin

مقدمه: داروهاي بنزوديازپيني خواص ضد اضطرابي و فراموشي آوري دارند، در حالي كه بتاكاربولين ها به عنوان اگونيست هاي معكوس گيرنده هاي آن ها از خود خواص اضطراب زايي و افزايش ميزان يادگيري نشان مي دهند. مطالعه حاضر به منظور بررسي اثرات نوروهارمان بر ذخيره حافظه موش هاي مدل الزايمري ايجاد شده با استرپتوزوسين در مدل يادگيري احترازي غير فعال انجام شد. مواد و روش ها: 48 سر موش نر نژاد ويستار(200 تا 250 گرم) به گروه هاي كنترل، استرپتوزوسين، الكل+استرپتوزوسين و نورهارمان+استرپتوزوسين تقسيم شدند. براي القاي آلزايمر استرپتوزوسين(3 ميلي گرم بر كيلوگرم، 10 ميكروليتر در هر طرف) به صورت دو طرفه به درون بطن هاي جانبي تزريق شد. دو هفته بعد موش ها در دستگاه احترازي غير فعال، (50 هرتز، 1 ميلي آمپر، براي 3 ثانيه) آموزش داده شدند. بلافاصله بعد از آموزش الكل يا نورهارمان(1، 2 و 4 ميلي گرم بر كيلوگرم، داخل صفاقي) به موش ها تزريق شد. 48 ساعت بعد، تست به خاطرآوري انجام شد. مدت زماني كه طول مي كشيد حيوان وارد محفظه تاريك دستگاه شود، به عنوان معيار ذخيره حافظه اندازه گيري شد. يافته هاي پژوهش: تزريق بعد از آموزش نورهارمان در دوز كم(1 و 2 ميلي گرم بر كيلوگرم) ذخيره حافظه را در موش هاي الزايمري بهبود بخشيد در حالي كه دوز بالاي آن(4 ميلي گرم بر كيلوگرم) موجب اختلال بيشتر در ذخيره حافظه موش هاي الزايمري مدل استرپتوزوسين شد. به طوري كه زمان حضور در ناحيه روشن قبل از ورود به ناحيه تاريك در گروه نورهارمان+استرپتوزوسين(2 ميلي گرم بر كيلوگرم) به طور معني داري بيشتر از گروه استرپتوزوسين بود(P<0.05). بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، نوروهارمان در دوز كم به عنوان اگونيست معكوس گيرنده هاي بنزوديازپيني از طريق تحريك گيرنده هاي گابا ممكن است براي درمان بيماري الزايمري سودمند باشد.

Introduction: benzodiazepine drugs notably have an anxiolytic and amnesic features, while beta carbolines as their receptors inverse agonists show effects of anxiety and increasing learning features. The aim of present study was to investigate the effects of Norharmane on memory retention of Alzheimer model rats induced with streptozotocin (STZ) in passive avoidance learning. Materials methods: 48 male wistar rats were divided into: control, STZ, STZ+ alcohol and STZ+ norharmane groups. STZ was injected bilaterally into lateral ventricles for induction of AD, (3 mg/kg, i.c.v, 10 mu l on each side). Two weeks later, all rats were trained in the passive avoidance device (50Hz, 1mA, for 3sec). Alcohol (0.2ml) or Norharmane (1, 2, 4 mg/kg, Intraperitoneal) were injected to rats after training immediately. Retention test was done 48 hours later. The time to take the animal enters the dark chamber device measured as a standard memory. Findings: Injection of Norharmane in low dose (1, 2 mg/kg) after training improve memory retention in Alzheimerʹs rats while Norharmane in high dose (4 mg/kg) lead to further impairment of memory retention in Alzheimerʹs rats of streptozotoc model. So that presence time in the light area before entering to dark area in the STZ+norharmane (2 mg/kg) group were significantly higher than STZ group (P<0.05). Discussion Conclusion: According to findings, Norharmane, as inverse agonists of benzodiazepine receptors in low doses may be useful through stimulation GABA receptors for Alzheimerʹs disease treatment.