بررسي شيوع و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي جدايه هاي انتروكوكي از سواب واژينال

Evaluation of Prevalence and Antibiotic Resistance in Enterococci Samples Isolated from Vaginal Swabs

مقدمه: انتروكوكوس فلور طبيعي دستگاه گوارشي و واژن در انسان است. اما به عنوان پاتوژن اكتسابي در عفونت مجراي ادراري و... از بيمارستان اهميت پيدا كرده است. هدف از اين مطالعه بررسي سواب هاي واژينال از نظر انتروكوكوس و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي در سويه هاي جدا شده مي باشد. مواد و روش ها: مجموعاً 198 نمونه سواب واژن از زنان با سقط جنين از شهرستان خرم آباد تهيه شد. جنس و گونه باكتري بر اساس كشت و ويژگي هاي بيوشيميايي و فنوتيپي تعيين شد. تست حساسيت آنتي بيوتيكي به روش انتشار در آگار Kirby Bauer انجام شد. يافته هاي پژوهش: از كل نمونه ها، 128 سويه از نظر انتروكوكوس مثبت بودند، 81 سويه انتروكوكوس فكاليس(63/3درصد) و 45 سويه مربوط به انتروكوكوس فيسيوم(35/1 درصد) و 2 سويه مربوط به ساير گونه ها بود(1/6درصد). همه سويه ها نسبت به اگزاسيلين و ايمي پنم به ترتيب مقاوم و حساس بودند. مقاومت به آنتي بيوتيك ها شامل ونكومايسين(3/1 درصد)، تايكوپلانين(18/2 درصد)، سيپروفلوكساسين(11/1 درصد)، كلرامفنيكل(15/8درصد)، اريترومايسين(63/4 درصد)، سفوتاكسيم(63/6 درصد)، جنتامايسين(29/3 درصد) بود. بحث و نتيجه گيري: در اين مطالعه 63/3 درصد انتروكوكوس شناسايي شد، با توجه به اين كه حضور اين باكتري به عنوان فلور در واژن حدود 20 درصد گزارش شده است، نتايج مطالعه حاضر بيش از ميزان مورد انتظار مي باشد. انتروكوكوس فكاليس و انتروكوكوس فيسيوم دو گونه غالب ايجادكننده عفونت مي باشند. تمامي سويه ها به ايمي پنم حساس بودند. بنا بر اين استفاده از آن در درمان عفونت هاي ناشي از انتروكوكوس پيشنهاد مي شود. علاوه بر اين ونكومايسين نيز مي تواند به عنوان يك داروي انتخابي مهم در درمان عفونت هاي انتروكوكوس مقاوم به بتالاكتام ها مورد استفاده قرار گيرد. اگر چه همين درصد پايين نيز نگران كننده است.

Introduction: Enterococci are normal flora in the human intestinal tract and vagina and are growing its importance as hospitalacquired pathogen. E. faecalis and E. faecium are two predominant speices causing infection. The aim of this study was to investigate on prevalence of enterococus and its antibiotic resistance in isolated sles from vagina. Material methods: Isolates sles were obtained from women with spontaneous abortions (n=198) and were identified to the genus and species level by cultural characteristics and biochemical tests. The susceptibility of the isolates sles to antibiotic drugs was determind by the KirbyBauer Disk Diffusion Susceptibility Test Protocol. Findings: From all of the specimens, 128 cases confirmed as Enterococcus. (63.2%) and (35.1%) strains were Enterococcus faecalis and E. faecium, respectively. All of the isolates sles were susceptible to imipenem and resisrant to oxacilin. Resistance of the isolates sles to antibiotics were as follows: vancomycin (3.1%), tecoplanin (18.2%), ciprofloxacin (11.1%), chlorhenicol (15/8%), erythromycin (63.4%), Cefotaxime (36.6%), gentamicine (29.3%). Discussion Conclusion: In examined cases from this research, enterococcus was detected in 63.2% of cases. Given that the presence of these bacteria in the vaginal flora of 20% as reported, the results of this study are more than expected. Since all sles were sensitive to imipenem, it is recommended that it be used for treatment.