رابطه غيرخطي بين درآمد و شدت انرژي در كشورهاي منتخب منا (MENA) با در نظر گرفتن نقش توسعه مالي و درجه باز بودن اقتصاد

اين مقاله با استفاده از مدل رگرسيون انتقال ملايم پانل (PSTR) به بررسي تاثير درآمد سرانه، توسعه مالي و درجه باز بودن اقتصاد بر شدت انرژي در كشورهاي منتخب منطقه منا در دوره زماني 1980 تا 2011 پرداخته است. نتايج آزمون خطي بودن، قوياً بر تبعيت رابطه متغيرهاي مورد مطالعه از يك الگوي غيرخطي تاكيد مي كند. الگوي بهينه غيرخطي انتخاب شده نيز شامل يك تابع انتقال و يك حد آستانه اي بوده كه بيانگر يك مدل دو رژيمي است. نتايج برآورد مدل نشان مي دهد، پارامتر شيب كه بيانگر سرعت تعديل از يك رژيم به رژيم ديگر است، معادل 99/19 بوده و مكان وقوع تغيير رژيم در سطح درآمد سرانه 8/9254 دلار اتفاق خواهد افتاد. همچنين نتايج ضرايب تخميني نشان مي دهد، درآمد سرانه در رژيم اول باعث افزايش شدت انرژي و در رژيم دوم منجر به كاهش شدت انرژي مي شود كه بيانگر تاييد فرضيه زيست محيطي كوزنتس است. علاوه بر اين، توسعه مالي در رژيم اول به صورت ناچيز و قابل اغماضي باعث كاهش شدت انرژي و در رژيم دوم، افزايش شدت انرژي را در پي دارد. درجه باز بودن اقتصاد در هر دو رژيم نيز باعث افزايش شدت انرژي مي شود كه ميزان تاثيرگذاري آن در رژيم دوم بسيار بيشتر است.