اخلاق ديني و واقع گرايي اخلاقي

هدف اين مقاله بررسي ارتباط بين شكل هاي مختلف واقع گرايي اخلاقي و برخي ديدگاه ها درباره اخلاق ديني و به ويژه اخلاق ديني در سنت اسلامي است، هرچند بيشتر گفته ها در سنت هاي ديني ديگر نيز كاربردي خواهد بود. نخست، مرور تاريخي مختصري از ظهور واقع گرايي اخلاقي در قرن بيستم بيان مي شود؛ دوم، انواع اصلي واقع گرايي اخلاقي را از هم تفكيك خواهيم كرد؛ سوم، نشان خواهيم داد كه در مورد هر يك از انواع اصلي واقع گرايي اخلاقي، از واقع گرايي اخلاقي اكيد گرفته تا واقع گرايي اخلاقي حداقلي، ديدگاه هاي ديني اي را نسبت به اخلاق مي توان صورت بندي كرد كه هم با واقع گرايي سازگار باشند و هم با رد آن. ولي، در هر حال، اخلاق شناس ديني بايد براي پذيرفتن واقع گرايي يا رد آن هزينه اي بپردازد. در نهايت استدلال مي شود موضعي كه فيلسوفان برجسته مسلمان در سنت سينوي تا ملاصدرا اتخاذ كرده اند موضعي است كه در شماري از نقاط مهمش با موضع ضدواقع گرايي توافق دارد.