مكان يابي ژن هاي مرتبط با تحمل به خشكي در مرحله گياهچه اي ريشه برنج

به منظور شناسايي مكان هاي ژني كنترل كننده صفات ريشه مرتبط با تحمل به خشكي در شرايط تنش خشكي و عدم تنش، 96 لاين F8 حاصل از تلاقي بين دو رقم سپيدرود و عنبر بو در شرايط كشت هيدروپونيك و محلول غذايي يوشيدا با پتانسيل اسمزي 5- بار ارزيابي شدند. نقشه پيوستگي حاصل از 264 نوار چندشكل AFLP و 124 نشانگر SSR، 4/1950 سانتي مورگان از ژنوم برنج را پوشش داد. متوسط فاصله بين نشانگرها 20/5 سانتي مورگان بود. صفات مورد بررسي شامل طول ساقه و ريشه در روزهاي هفتم، چهاردهم، بيست و يكم، بيست و هشتم و سي و پنجم، وزن ساقه، وزن ريشه، ضخامت ريشه، بيوماس، درجه لوله شدن برگ و درجه سوختگي برگ بود. مكان ژني qRT-2 (ضخامت ريشه روي كروموزوم 2) در هر دو شرايط تنش و عدم تنش شناسايي شد كه ظهور اين QTL در دو شرايط مختلف آزمايش احتمالاً نشان دهنده پايداري اين QTL و عدم تاثيرپذيري از شرايط محيطي است. سه QTL بزرگ اثر براي صفات طول ساقه روز هفتم، وزن ريشه و ضخامت ريشه در فاصله نشانگرهاي E120-M150-2 و E090-M160-3 روي كروموزوم سه در شرايط نرمال مكان يابي شد. QTLهاي كنترل كننده طول ريشه در روز هفتم (qRLD7-4b)، وزن ريشه (qRM-2a و qRM-4) در شرايط نرمال همچنين طول ساقه در روز سي و پنجم (qSLD35-9)، درجه سوختگي برگ (qLF-6) و درجه لوله شدن برگ (qLR-6) در شرايط تنش، بزرگ اثر تشخيص داده شدند كه اين QTLها توجيه بالاي 20 درصد از تغييرات فنوتيپي را به خود اختصاص دادند. نشانگرهاي داراي پيوستگي شديد با QTLهاي بزرگ اثر در اين مطالعه، مي تواند در برنامه-هاي انتخاب به كمك نشانگر براي گزينش لاين هاي برتر و نيز انتقال آلل هاي مطلوب به ارقام اصلاحي برنج مورد استفاده قرار گيرند.