تغيير در انديكاسيون ها و روش هاي پيوند قرنيه در ايران در بازه زماني 8 ساله از سال 1385 تا 1392

هدف: گزارش تغيير در انديكاسيون ها و روش جراحي پيوند قرنيه در ايران در بازه زماني هشت ساله از 1385 لغايت 1392. روش پژوهش: اين مطالعه به روش گذشته نگر بر روي 47129 پرونده بانك چشم بيماراني كه در سراسر كشور از فروردين 1385 تا اسفند 1392 تحت عمل جراحي پيوند قرنيه قرار گرفته بودند، صورت گرفت و اطلاعات جمعيت شناسي بيماران، انديكاسيون و روش پيوند قرنيه بررسي شد. يافته ها: در بازه زماني 8 ساله، 6 انديكاسيون اصلي پيوند قرنيه عبارت بودند از: قوزقرنيه Keratoconus (KCN) (تعداد 21350 چشم، 3/45 درصد)، كراتوپاتي بولوس Bullous Keratopathy (BK) (تعداد 8566 چشم، 2/18 درصد)، كدورت و اسكار قرنيه Corneal Scar and Opacity (COS) (تعداد 7158 چشم، 2/15 درصد)، نارسايي پيوند (تعداد 3252 چشم، 9/6 درصد)، ديستروفي هاي قرنيه (تعداد 2553 چشم، 4/5 درصد) و كراتيت هاي عفوني (تعداد 2238 چشم، 7/4 درصد). پيوند نفوذي قرنيه Penetrating Keratoplasty (PKP)، 71 درصد (تعداد 33476 چشم) كل پيوندهاي قرنيه انجام شده را شامل گرديد. از زمان معرفي عمل جراحي Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK) در سال 1386، افزايش قابل توجهي در تعداد موارد DSAEK (001/0P<) و كاهش مشخصي در تعداد موارد PKP (005/0P<) وجود داشته است. در بازه زماني 8 ساله، تغيير قابل توجهي در ميزان DALK، پيوند تكتونيك و آلوگرافت كراتوليمبال Keratolimbal allograft (KLAL) مشاهده نگرديد (به ترتيب 354/0 P=، 999/0P=، و 151/0P=). روند افزاينده اي در شيوع BK (001/0P=) و نارسايي پيوند (025/0P=) و روند كاهنده اي در ميزان COS (012/0P=) مشاهده گرديد. روند تغيير KCN (172/0P=)، كراتيت هاي عفوني (107/0P=) و ديستروفي هاي قرنيه (836/0P=) قابل توجه نبود. نتيجه گيري: KCN هنوز علت اصلي پيوند قرنيه در ايران بوده و روند آن در بازه زماني 8 ساله تغيير قابل توجهي نكرده است. با وجود روند نزولي PKP، DSAEK روند افزاينده اي داشته كه حاكي از شيفت اعمال جراحي از PKP به DSAEK براي بيماري هاي اندوتليال قرنيه مي باشد.