نتايج بينايي لنزكتومي و كارگذاري لنز آرتيزان داخل چشمي در بيماران مبتلا به سندرم مارفان

هدف: بررسي نتايج بينايي برداشتن عدسي و كارگذاري لنز آرتيزان در بيماران با جابجايي عدسي ناشي از سندرم مارفان روش پژوهش: اين مطالعه از نوع گذشته نگر مي باشد كه در آن 14 چشم از 12 بيمار با دررفتگي عدسي ناشي از سندرم مارفان كه تحت جراحي برداشتن عدسي و كارگذاري لنز داخل چشمي آرتيزان (Ophtec، Groningen، Netherlands) قرار گرفته بودند، بررسي شدند. براي هر يك از بيماران، پرسشنامه اي شامل اطلاعات جمعيت شناسي و عوارض قبل و بعد از جراحي تكميل شد. پس از آن بيماران از لحاظ نتايج بينايي و ايجاد عوارض تحت بررسي قرار گرفتند و ميزان بينايي اصلاح نشده (UCVA) و اصلاح شده (BCVA) و نيز معادل كروي (SE) قبل و پس از برداشتن عدسي و كارگذاري لنز داخل چشمي بررسي شد. يافته ها: سن متوسط افراد تحت مطالعه 02/15±03/30 سال و متوسط دوره پي گيري پس از جراحي 4/16±5/44 ماه بود. متوسط ديد اصلاح شده، 3/0±5/0 لوگمار در ابتدا به 2/0±2/0 لوگمار بعد از جراحي بهبود يافت (006/0P=). معادل كروي به صورت معني داري از 99/1±38/11- ديوپتر قبل عمل تا 65/1±45/0- ديوپتر بعد از جراحي بهبود پيدا كرد. (003/0P=) در همه چشم ها لنز در موقعيت مطلوب قرار داشت. عوارض پس از عمل شامل جداشدگي شبكيه در يك بيمار و جابجايي IOL در بيمار ديگر بود. هيچ عارضه ديگري شامل افزايش فشار داخل چشمي، اختلال زاويه اتاق قدامي، ادم ماكولاي سيستوييد باليني و ادم قرنيه در طول دوره پي گيري مشاهده نشد. نتيجه گيري: كارگذاري IOL آرتيزان بعد از برداشتن عدسي، جايگزين مناسبي براي اصلاح بينايي در موارد مبتلا به سندرم مارفان با جابه جايي عدسي مي باشد. اين اقدام بهبودي معني دار در ميزان بينايي را فراهم مي كند و احتمال خطر آن قابل قبول است.