تاثير آموزش كارآفريني و سودمندي آن بر قصد كارآفرينانه‌ي دانشجويان كشاورزي دانشگا‌ه‌هاي غرب كشور

The Impact of Entrepreneurship Education and Its Benefits on Entrepreneurial Intentions of Agricultural Students in West Iran Universities

آموزش كارآفرینی یك موضوع مهم و مورد توجه در دانشگاه‌های كشورهای مختلف جهان می‌باشد و سودمندی‌های آن مورد ستایش محققان و آموزشگران قرار گرفته است، ولی اثربخشی واقعی این نوع آموزش به طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف این پژوهش آن است كه با استفاده از نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده، تاثیر آموزش‌ كارآفرینی مشخص شود و سودمندی‌های ناشی از این گونه برنامه‌ها تعیین گردد. روش پژوهش، شبه تجربی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون می‌باشد. به منظور انجام این پژوهش، 109 تن دانشجویان كشاورزی شركت كننده در درس‌های آموزش كارآفرینی در چهار دانشگاه‌ غرب كشور (بوعلی سینا، كردستان، شهركرد و ایلام) به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. داده‌های مورد نیاز از طریق پرسشنامه در آغاز و پس از پایان درس‌های كارآفرینی تكمیل و گردآوری شد. روایی محتوایی پرسشنامه‌ را گروهی از خبرگان بررسی و تایید كردند و پایایی بخش‌های مختلف آن نیز با استفاده از ضریب تتای ترتیبی تایید شد (71/0 تا 88/0). بنا بر نتایج، تاثیر آموزش كارآفرینی بر عامل‌های انگیزشی (نگرش، كنترل رفتاری درك شده، هنجارهای ذهنی) و قصد كارآفرینانه‌ی دانشجویان مثبت و معنی‌داری بود. همچنین نتایج بیانگر آن بودند كه در بخش سودمندی‌های برنامه (یادگیری، الهام‌بخش بودن و منابع رشد)، تنها یادگیری با تغییر نگرش و قصد كارآفرینانه رابطه مثبت و معنی‌داری داشت. در مجموع، یافته‌های این پژوهش نشان داد كه "نظریه رفتار برنامه ریزی شده" می‌تواند چارچوب مناسبی برای بررسی اثربخشی برنامه‌های آموزش كارآفرینی فراهم كند.

Entrepreneurship education is a fast growing area and a hot topic in colleges and universities all around the world, and its supposed benefits have been much praised by researchers and educators; nevertheless, the outcomes and effectiveness of entrepreneurship education programs have remained largely untested. Building on the theory of planned behavior, an ex-ante and ex-post survey was used to assess the impact of entrepreneurship education programs on students’ entrepreneurial intentions and also to explore the benefits of these programs. Data were collected by a questionnaire from a sample of 109 participants in entrepreneurship courses at four universities (Bu-Ali Sina, Kordestan, Shahrekord, Ilam). Entrepreneurship education had significant positive impacts on motivational factors (i.e., subjective norms, attitudes and perceived behavioral control) and students’ entrepreneurial intentions. Moreover, from the three entrepreneurship education-related benefits (i.e., learning, inspiration and resources) learning proved to be associated with the increase in perceived behavioral control, entrepreneurial attitudes intentions. In total, this study shows the theory of planned behavior can provide a useful framework to assess the effectiveness of entrepreneurship education.