اثر 10 هفته تمرين مقاومتي و هوازي بر سايتوكين‌ هاي التهابي در مردان غير فعال داراي اضافه ‌وزن

The Effect of 10 Weeks Resistance and Aerobic Training on Inflammatory Cytokines in Sedentary Overweight Men

مقدمه: سطوح بالاي نشانگرهاي التهابي با افزايش خطر چند بيماري مزمن از قبيل آترواسكلروز و ديابت نوع 2 در ارتباط است. فعاليت ورزشي و بدني به عنوان يك راهبرد مهم براي كاهش خطر اين بيماري ها پذيرفته شده است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر 10 هفته تمرين مقاومتي و هوازي بر سطوح استراحتي فاكتور نكروز دهنده تومورآلفا(TNF-a)، اينترلوكين1بتا (IL-1b) و اينترلوكين6- (IL-6) در مردان غير فعال داراي اضافه وزن بود. مواد و روش ها: سي مرد غير فعال با ميانگين سن 2.9 plusmn 26.6 سال و شاخص توده بدن 1.8 plusmn 28.3 كيلوگرم بر مترمربع به صورت تصادفي در گروه هاي تمرين مقاومتي(10=n)، تمرين هوازي(11=n) و كنترل(9=n) قرار گرفتند. پيش و پس از دوره تمريني از آزمودني ها در شرايط ناشتا براي اندازه گيري سطوح استراحتي سايتوكين ها خون گيري به عمل آمد. هم چنين شاخص توده بدن، درصد چربي بدن، اندازه نسبت كمر به باسن، قدرت بيشينه و حداكثر اكسيژن مصرفي برآورد گرديد. تمرين گروه مقاومتي شامل اجـراي 7 حركت با شدت بين 70 تا 80 درصد، ده تكرار بيشينه و گروه هوازي شامل ركاب زدن روي دوچرخه كارسنج با شدت 70 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب به مدت 10 هفته و سه جلسه در هفته بود. يافته هاي پژوهش: پس از 10 هفته تمرين مقاومتي و هوازي علي رغم كاهش ميانگين تغيير معناداري در سطوح استراحتي TNF-a، IL-1b و IL-6 مشاهده نشد(P>0.05). VO2max در هر دو گروه تمريني به طور معناداري افزايش و درصد چربي بدن و اندازه نسبت كمر به باسن به طور معناداري كاهش نشان داد، قدرت بيشينه تنها در گروه مقاومتي افزايش معنادار نشان داد(P<0.05). بحث و نتيجه گيري: اين نتايج نشان داد، 10 هفته تمرين مقاومتي و هوازي با شدت و حجم متوسط براي كاهش سطوح سايتوكين هاي التهابي در مردان غير فعال و سالم داراي اضافه وزن كافي به نظر نمي رسد. مي توان گفت، عدم كاهش معنادار سطوح اين سايتوكين ها احتمالاً به علت نرمال بودن غلظت آن ها در وضعيت پيش از تمرين و جوان بودن آزمودني ها است.

Introduction: High levels of inflammatory markers are associated with several chronic diseases such as atherosclerosis and type 2 diabetes. Exercise and physical activity is accepted as a sterategy to reduce these diseases. The purpose of this study was to investigate the effects of 10 weeks resistance and aerobic training on resting levels of tumor necrosis factoralpha (TNFalpha), interleukin1beta (IL1beta) and interleukin6 (IL6) in sedentary overweight men. Materials methods: Thirty sedentary men with average ages 26.6plusmn 2.9 yr, and body mass index 28.3plusmn 1.8 kg/m2, randomly were assigned to resistance training (n=10), aerobic training (n=11), and control (n=9) groups. Fasting blood sle were collected before and after 10 weeks from intervention, and resting levels of cytokines were measured. Also body mass index, waist to hip ratio, body fat percent, maximal strength and maximal oxygen uptake was estimated. Resistance training program consists of 7 exercises at 7080% of 10repetition maximum in each exercise, and aerobic training included cycling on ergometer at 7080% maximal heart rate for 10 weeks and three sessions per week. Findings: After 10 weeks resistance and aerobic training despite a decrease in the average, no significant change was observed in resting levels of TNFa, IL1b and IL6 (p˃0.05). VO2max showed significantly increase, body fat percent and waist to hip ratio significant decrease in both training groups, and maximal strength significant increase only in resistance training (p˂0.05). Discussion Conclusion: These results indicated that 10 weeks resistance and aerobic training with moderate intensity and volume are not sufficient to reduce inflammatory cytokines in sedentary healthy overweight men. It can be concluded that the probable reason for not reducing of this cytokines is because of the normal concentrations in baseline and the subjects being young. .