بررسي ويژگي هاي ضد باكتريايي عصاره هاي آبي، اتانولي و متانولي گياه درمنه تركي مناطق اطراف شهر بابل

Survey of the Antibacterial Properties of Aqueous Ethanolic and Methanolic Extraction of Artemisia Annua Around the City of Babol

مقدمه: مقاومت ميكروبي در برابر آنتي بيوتيك ها و اثرات سوء افزودني ها و مواد نگهدارنده غذايي از مشكلات رايج سيستم بهداشتي درماني است كه كنترل و رفع آن ها دستيابي به گروه جديدي از تركيبات ضد ميكروبي را ضروري مي سازد. در اين راستا تركيبات مشتق از عصاره هاي گياهي به عنوان منابع بالقوه مهم حائز اهميت زيادي هستند. بنا بر اين با توجه به مقاومت آنتي بيوتيكي در برابر ميكروارگانيسم ها و ضرورت شناسايي و معرفي تركيبات جديد مطالعه حاضر با هدف تعيين اثرات ضد ميكروبي عصاره گياه درمنه انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه در دو مرحله عصاره گيري و تعيين خواص ضد باكتريايي عصاره هاي آبي، اتانولي و متانولي Artemisia Annua (A.A) در برابر 4 سويه از باكتري هاي استافيلوكوك طلايي، استرپتوكوكوس موتانس، اشرشيا كلي و آنتروكوكوس فكاليس انجام شده است. از روش انتشار ديسك و نيز روش چاهك براي اندازه گيري قطر هاله عدم رشد حاصل از هر عصاره و غلظت هاي مختلف آن ها به عنوان شاخص فعاليت ضد ميكروبي استفاده شده است. فعاليت ضد ميكروبي عصاره ها در برابر نمونه بلانك و نيز آنتي بيوتيك هايي كه به طور رايج در درمان عفونت هاي ميكروبي مورد استفاده قرار مي گيرند، مقايسه گرديدند. يافته هاي پژوهش: هر سه عصاره آبي، اتانولي و متانولي A.A توانستند در مقايسه با نمونه بلانك و آنتي بيوتيك خاصيت ضد باكتريايي معني داري به وجود آورند. عصاره آبي در غلظت 100 ميلي گرم بر ميلي ليتر معادل 30 درصد اثر ضد باكتريايي سيپروفلوكساسين بر اشرشياكلي و عصاره متانولي با بيشترين فعاليت ضد ميكروبي معادل 71 درصد ونكومايسين تاثير مهاري بر رشد آنتروكوكوس فكاليس نشان داده اند. عصاره آبي كمترين تاثير مهاري را بر باكتري هاي اشرشيا كلي و آنتروكوكوس فكاليس ايجاد نمود، ولي اثرات مهاري حاصل از اين عصاره در مقايسه با نمونه بلانك معني دار بوده است(P<0.01). بحث و نتيجه گيري: عصاره هاي آبي، اتانولي و متانولي A.A درجات متفاوتي از ويژگي آنتي باكتريال را نشان مي دهند كه اين تاثير به غلظت مورد استفاده آن ها وابسته است. بنا بر اين احتمالاً اين اثرات مهاري در برابر هر باكتري به فعاليت مواد موثره گياه A.A قابل انتساب است كه كيفيت استخراج آن ها به ويژگي هاي حلال به كار رفته بستگي دارد. ممكن است از طريق شناسايي و استخراج اين مواد بتوان به تركيبات ضد ميكروبي جديدي دست يافت.

Introduction: Bacterial resistance to antibiotics and adverse effects of food preservatives and additives are common problems of health and therapeutic systems that solve the problem and controlling them necessitate achieving a new group of antimicrobial compounds. In this regard, compounds derived from plant extracts as potential sources are of great importance. Materials methods: The study has been carried out in two different stages including extracting and determining antibacterial properties of aqueous, ethanolic and methanolic extractions against four strains of bacteria including Escherichia coli, Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus and Streptococcus mutans. Disk diffusion and also well plate methods and afterwards measuring the diameter of inhibition zones were used as antimicrobial activity indicators. The antimicrobial activity of different extracts concentration was compared versus blank sle and common antibiotics that are used to treat bacterial infections. Findings: All three of aqueous, ethanolic and methanolic extracts of A.A could create significant antibacterial properties compared with blank and antibiotic sles. At a concentration of 100 mg/ ml aqueous extract equivalent to 30% of ciprofloxacin but methanol extracts with the greatest impact about 71% of Vancomycin were creating inhibitory activity against Escherichia coli and Enterococcus faecalis respectively. Minimum Inhibitory effect was resulted by aqueous extract against Escherichia coli and Enterococcus faecalis but the inhibitory effects of these extracts were significant in comparison with blank sle (p<0.01). Discussion Conclusions: Aqueous, ethanolic and methanolic extrtacts of A.A showed varying degrees of antibacterial properties that this effect depends on the concentration used. So, probably this inhibitory effect on the bacterial activity is attributable to materials that the adequacy of their extracting depends on used solvent features. It might be achieved to new antimicrobial compounds by identification and extraction of these materials.