ارزيابي اكوفيزيولوژيك سه رقم ذرت (Zea mays L) در سطوح آبياري و كاربرد سوپرجاذب

به منظور بررسي تاثير مقادير مختلف سوپر جاذب در سطوح مختلف آبياري بر عملكرد ارقام مختلف ذرت آزمايشي به صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك­ هاي كامل تصادفي در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ملكان و سه تكرار اجرا شد. فاكتور اصلي شامل سطح­ هاي مختلف آبياري (آبياري پس از 70، 110 و 150 ميلي­ متر تبخير از تشتك تبخير) و فاكتور فرعي شامل سطوح مختلف سوپرجاذب (عدم كاربرد، كاربرد سوپر جاذب) و ارقام ذرت (704، ماگسيماي داخلي و ماگسيماي خارجي) بود. بر اساس نتايج به دست آمده از اين مطالعه بيشترين عملكرد دانه ذرت با 985 گرم در متر مربع در سطح آبياري پس از 70 ميلي­ متر تبخير از تشتك تبخير و عدم كاربرد سوپرجاذب به ­دست آمد. سطح آبياري پس از 150 ميلي­ متر تبخير از تشتك تبخير كاهش معني­ داري را در عملكرد دانه ذرت باعث شد. سطح آبياري پس از 150 ميلي­ متر تبخير از تشتك تبخير از نظر عملكرد دانه 46.1 درصد عملكرد كمتري در مقايسه با تيمار سطح آبياري پس از 70 ميلي­ متر تبخير از سطح تشتك تبخير بود. اين كاهش در عملكرد تحت تاثير سطح آبياري پس از 150 ميلي ­متر تبخير از سطح تشتك تبخير ناشي از كاهش هر دو جز عملكرد اصلي تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه ذرت بود. در شرايط عدم كاربرد سوپرجاذب، آبياري پس از 150 ميلي­ متر تبخير از تشتك نسبت به آبياري پس از 70 ميلي­ متر تبخير از آن، تعداد دانه در بلال ذرت را 38.8 درصد كاهش داد. وزن صد دانه ذرت نيز تحت تاثير سطح آبياري پس از 150 ميلي­ متر تبخير از تشتك تبخير به ميزان 13.8 درصد كاهش يافت. به­ طوري­كه، كاربرد سوپرجاذب در سطوح آبياري پس از 150 ميلي ­متر تبخير از تشتك تبخير عملكرد دانه ذرت را 38 درصد نسبت به عدم كاربرد آن افزايش داد. بين ارقام از نظر اغلب صفات و از جمله عملكرد دانه اختلاف معني ­داري وجود نداشت. البته، با كاربرد سوپرجاذب در شرايط كم آبي شديد، مي­توان اثرات تنش كم آبي بر عملكرد ذرت را كاهش داد.