اثر تركيبي تمرين استقامتي و داروي آتورواستاتين بر ميزان آسيب نكروزي و بافت فيبروزي در قلب موش ‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار پس از انفاركتوس تجربي ميوكارد

The Combined Effect of Endurance Training and Atorvastatin on the Extent of Necrosis Damageand Fibrosis Tissue in Male Wistar Rats Heart after Experimental Myocardial Infarction

مقدمه: مشخص شده است كه استاتين ها و فعاليت ورزشي هر دو داراي اثرات سودمندي در پيشگيري از بيماري هاي قلبي عروقي هستند. با اين حال، در ارتباط با اثرات تركيبي آن ها بر ميزان آسيب بافتي بعد از انفاركتوس ميوكارد اطلاعات كافي وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر تركيبي تمرين ورزشي استقامتي و داروي آتورواستاتين بر ميزان آسيب نكروزي و بافت فيبروزي در قلب موش هاي صحرائي به دنبال انفاركتوس ميوكارد است. مواد و روش ها: 45 سر موش صحرائي نر (108 هفته اي با ميانگين وزن 10 ± 230 گرم) به 5 گروه شم، كنترل، تمرين استقامتي، آتورواستاتين و تمرين+آتورواستاتين تقسيم شدند. انفاركتوس ميوكارد به وسيله تزريق زيرجلدي ايزوپرنالين(mg/kg 150) در دو روز متوالي القاء شد. مداخله دارويي و تمرين استقامتي 2 روز پس از انفاركتوس ميوكارد شروع و به مدت 4 هفته تداوم يافت. جهت بررسي آسيب نكروزي و ميزان بافت فيبروزي به ترتيب از رنگ آميزي هماتوكسيلينآئوزين و تري كرم ماسون استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك طرفه در سطح P< 0.05 و آزمون تعقيبي شفه(scheffe) تحليل شدند. يافته هاي پژوهش: تركيب تمرين استقامتي و داروي آتورواستاتين باعث كاهش معني دار ميزان آسيب نكروزي و بافت فيبروزي در مقايسه با گروه كنترل گرديد(P=0.001). تمرين استقامتي به تنهايي باعث افزايش غير معني دار ميزان آسيب نكروزي و افزايش معني دار بافت فيبروزي شد(P=0.001). مصرف داروي آتورواستاتين آسيب نكروزي را كاهش داد، اما تاثيري بر وسعت بافت فيبروزي نداشت. بحث و نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه تركيب تمرين استقامتي و داروي آتورواستاتين در بهبود آسيب بافتي ناشي از انفاركتوس ميوكارد موثرتر از تمرين و دارو به تنهايي مي باشد.

Introduction: It has been known that both statins and exercise have beneficial effects in preventing cardiovascular diseases; however, there is no information about their combined effects on the amount of tissue damage after myocardial infarction. The purpose of this study was to evaluate the combined effect of endurance training and atorvastatin on the extent of necrosis and fibrosis tissue in rat hearts following myocardial infarction. Materials methods: 45 rats (810 weeks old, 230 plusmn; 10 g body weight) were randomly divided to five groups. Sham, control, endurance training, atorvastatin, and exercise +atovastatin. Myocardial infarction was induced by subcutaneous injection of isoprenaline (150 mg/kg) in two consecutive days. Drug and training intervention was initiated 2 days after infarction and continued for 4 weeks. In order to assess the necrosis lesion and fibrosis tissue, Hematoxylin ndash; Eosin and massontrichrome staining were used respectively. Data were analyzed using oneway analysis of variance (ANOVA) at P0/05 level. Findings: The combination of endurance exercise and atorvastatin significantly reduced the amount of necrosis and fibrosis tissue compared with the control group (P 0/05). Endurance exercise training alone induced nonsignificant increase in the extent of necrosis damage and significantly increased fibrosis tissue. atorvastatin consumption reduced necrosis damage, but no effect on the extent of fibrosis tissue. Discussion Conclusions: results of this study showed that the combination of training and atorvastatin are more effective in improving tissue damage caused by myocardial infarctionnbsp; than exercise and atorvastatin alone.