مقايسه اثربخشي فراشناخت درماني با خودآموزي كلامي مايكنبام در كاهش باورهاي فراشناختي دانش‌آموزان مبتلا به اضطراب امتحان

Comparing the Effectiveness of Meta-Cognitive Therapy with Meichenbaum’s Self-Instructional in Reduction of Meta- Cognitive Beliefs of Students with Test Anxiety

مقدمه: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي مداخله فراشناختي با خودآموزي كلامي مايكنبام در كاهش باورهاي فراشناختي دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر داراي اضطراب امتحان دبيرستان هاي دولتي شهر ايلام در سال تحصيلي 9413-93 است. در مرحله اول از بين دبيرستان هاي دخترانه شهر ايلام به صورت تصادفي يك دبيرستان انتخاب و آزمون اضطراب امتحان براي 500 نفر از دانش آموزان اجرا گرديد. سپس 45 نفر از دانش آموزان داراي اضطراب امتحان به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند. گروه هاي آزمايشي 8 جلسه تحت مداخلات درماني قرار گرفتند، در حالي كه گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. آزمون اضطراب امتحان اسپيلبرگر براي شناسايي افراد داراي اضطراب امتحان و آزمون باورهاي فراشناختي ولز(MCQ30) براي سنجش باورهاي فراشناختي به كار برده شد. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش: نتايج نشان داد كه درمان فراشناختي نسبت به خودآموزي كلامي و گروه كنترل در مولفه هاي باورهاي نگراني مثبت، باورهاي فراشناخت منفي در مورد افكار و باورهاي غيرقابل كنترل بودن افكار موثرتر بوده است و تفاوتي بين گروه خودآموزي كلامي و كنترل مشاهده نشد. هم چنين دو گروه درمانگري فراشناختي و خودآموزي كلامي نسبت به گروه كنترل در كاهش خودآگاهي شناختي موثرتر بودند. بحث و نتيجه گيري: مي توان از درمان فراشناختي براي كاهش باورهاي فراشناختي افراد داراي اضطراب امتحان استفاده كرد.

Introduction: The present study aims to compare the effectiveness of metacognitive intervention, along with Meichenbaumrsquo;s selfinstructional approach, in the reduction of metacognitive beliefs of students suffering from test anxiety. Materials methods: This was a quasiexperimental study with pretest and posttest scheme and control group. The statistical population consists of all female students with test anxiety from public highschools in the city of Ilam and in the academic year 20142015. First, one of the girlsʹ high schools in the city of Ilam was randomly chosen and the anxiety test was performed for 500 students. Then, 45 students who were diagnosed with test anxiety, were randomly distributed in two test and one control group. 8 sessions of therapeutic interventions was performed on the test groups, while the control group didnrsquo;t receive any intervention. Spielbergerrsquo;s anxiety test and Welsrsquo;s meta cognitive belief test was performed in order to identify people with test anxiety and to assess metacognitive beliefs, respectively. Data were analyzed using analysis of covariance. Findings: The obtained results indicate that metacognitive therapy has been more effective compared to selfinstructional and the control group in terms of the following components: ldquo;positive beliefs about worryrdquo;, ldquo;need for controlrdquo;, and ldquo;negative beliefs about uncontrollability and danger of worryrdquo;, and no significant difference was observed between the selfinstructional and control groups.Also,metacognitive therapy and selfinstructional groups were more effective than the control group in terms of ldquo;cognitive selfconsciousnessrdquo;. Discussion Conclusions: Metacognitive therapy can be used to reduce metacognitive beliefs in people with test anxiety.