واكنش كلروفيل، محتواي نسبي آب و پروتئين برگ گلرنگ به تنش شوري و محلول پاشي كلسيم، پتاسيم و منگنز

به­ منظور بررسي تاثير محلول پاشي كلسيم، پتاسيم و منگنز روي شاخص هاي كلروفيل و محتواي نسبي آب برگ گلرنگ رقم پديده در شرايط تنش شوري، آزمايش گلداني در گلخانه دانشگاه ولي عصر رفسنجان در سال 1390 اجرا شد. اين آزمايش به صورت فاكتوريل دو عاملي، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار انجام شد. عامل اول شوري در چهار سطح، شامل بدون شوري (شاهد) و شوري 500، 1000 و 1500 ميلي گرم كلريد سديم بر كيلوگرم خاك بود و عامل دوم محلول پاشي در چهار سطح: محلول پاشي با آب مقطر (شاهد) و محلول پاشي نيترات كلسيم و پتاسيم دي هيدروژن فسفات، هر يك با غلظت ده ميلي مولار، و محلول پاشي سولفات منگنز به مقدار يك ميلي مولار از دو هفته پس از سبز شدن و هر دو هفته يك بار اعمال شد. نتايج نشان داد كه تيمار 1500 ميلي گرم كلريد سديم، به ­طور معني داري عدد اسپد، نسبت Fv/Fm و محتواي آب نسبي را در برگ گلرنگ تحت تاثير قرار داد و باعث كاهش معني دار آنها شد، از طرف ديگر افزايش شوري منجر به افزايش كمبود آب اشباع برگ گرديد. محلول پاشي نيترات كلسيم، پتاسيم دي هيدروژن فسفات و سولفات منگنز نيز باعث كاهش عدد اسپد گرديده است. محلول پاشي نيترات كلسيم سبب افزايش محتواي پروتئين برگ در شرايط شوري 500 ميلي گرم كلريد سديم و بدون شوري گرديد. محلول پاشي سولفات منگنز سبب افزايش ميزان كلروفيل b و b+ a و كلروفيل a در سطح شوري 500 ميلي گرم كلريد سديم گرديد. بنابراين، با توجه به نقش مثبت كلسيم و منگنز در توليد و حفاظت از كلروفيل و پروتئين، محلول پاشي آن مي تواند راه­ كار مناسبي در جهت كاهش خسارت گياهان در شرايط تنش شوري باشد.